Drizzleloop

Het was na de eerste droogtraining van het seizoen een vraagteken, hoe de benen de inspanningen van gisterenavond hadden verteerd. Welnu, beter dan gedacht. 
Daar ik om half 7 al wakker was en voor vandaag een loop van 5 kilometer gepland had, stapte ik uit bed en om 7 uur liep ik de deur uit voor deze korte training in aanloop naar de Leiden Marathon.

Het was niet koud onder een lichtgrijs wolkendek. Tijdens het lopen voelde ik drizzle. Tijdens een fietsvakantie in Ierland leerden we dit verschijnsel kennen: een ragfijne motregen, waar je niet nat van wordt.


Ik liep langs de nog rustige A44 naar het doodlopende weggetje, dat ik tijdens de coronatijd als trainingstraject gebruikte. Daar kwam je immers bijna niemand tegen.
Dat gold op dit tijdstip trouwens ook. Weidevogels waren er alom, die met luid gekwetter duidelijk maakten, dat zij al ontwaakt waren om een nieuwe dag met vogelzang te begroeten.

Op de terugweg maakte ik nog een kleine lus om de weilanden tussen de Rijnlandroute en de Stevenshof. Zo werd de loop 5,5 kilometer. Na me gedoucht te hebben, ging ik ontbijten. In de drizzle toonde ik me zodoende een nuchtere Hol-lander....

Daar kunnen ze in Den Haag nog wat van leren.

Nu we het toch over registratie hebben: met wat fietstochten naar de Leidse binnenstad, Cronesteyn, de volkstuin en mijn schoonmoeder reed ik vandaag 28 kilometer. De maandstand kwam daarmee uit op 880 kilometer en die van het eerste trimester op 3200 kilometer.