Goodbye Papa, it's hard to die
When all the birds are singing in the sky
Now that the spring is in the air
Dit couplet uit "Seasons in the Sun" was afgelopen woensdag zeer toepasselijk, toen mijn schoonvader na een kort ziekbed op 95-jarige leeftijd is overleden. Een gezegende leeftijd, maar je wilt een dierbare natuurlijk nooit kwijt.
Voor de nabestaanden is er ineens een hoop te regelen rond de begrafenis en alles wat ermee samenhangt. Door het overlijden van mijn moeder en vader in 1991 en 2002 weet ik uit eigen ervaring, dat je in die dagen wordt geleefd.
Natuurlijk steunde ik mijn vrouw en mijn schoonfamilie met hand- en spandiensten. Regelmatig maakte ik daarom fietstochten naar het ouderlijke huis. Een overlijden gooit het hele leven overhoop.
Desondanks zocht ik naar gaatjes in het volle rooster om toch nog iets aan de voorbereiding op de Marathon van Leiden te doen. Woensdagmiddag liep ik naar de volkstuin om de planten in de kas water te geven. Een loopje van 8 kilometer kon er wel vanaf.
Voor de halve marathon van deze week moest ik kiezen voor donderdag of vrijdag. Het weer gaf de doorslag. Donderdag zou vrij droog uitpakken, in tegenstelling tot de vrijdag.
Daar ben ik heel pragmatisch in. Nadat mijn vrouw al vroeg op pad was om met haar broers en zussen aan de slag te gaan, trok ik mijn hardloopschoenen aan en vertrok voor een duurloop van ruim 21 kilometer. Ik liep via Noord-Hofland naar de Vlietlanden, waar ik aan de oostzijde richting Vogelplas rende.
Daar was de dijk helemaal geel van het koolzaad.
Ik liep verder naar de vogelkijkhut, waar je de veranderingen met het oog op het schaatsen op de Vogelplas goed kon bekijken.
Sommige plekken zijn dieper geworden, andere juist ondieper.
De zuidrand richting Leidschendam zag er nog hetzelfde uit.
Aan de kant van de Oostvlietweg zag je wat meer ondiepe plassen langs de rand van de Vogelplas.
Lopend over een stil onverhard weggetje richting spoor kwam ik dit bord tegen. Nu snapte ik, waarom een vrouw bij de Vlietlanden maar liefst 11 honden uitliet en hier niet!
Via Voorschoten liep ik naar huis toe, waar ik een kilo lichter was dan voor het vertrek.
's Middags fietste ik nog even naar de volkstuin, waarna ik doorfietste naar het huis, waar mijn schoonvader lag opgebaard.
Aan het eind van de middag trapte ik naar de Leidse binnenstad, waar het afsluitende etentje was van de trainers van de Schaatsschool in IJshal De Vliet. Dit vond plaats in "Pavarotti".
Zo kon ik op deze droevige dagen rond het definitieve vaarwel van mijn schoonvader even de zinnen verzetten.
Voor de nabestaanden is er ineens een hoop te regelen rond de begrafenis en alles wat ermee samenhangt. Door het overlijden van mijn moeder en vader in 1991 en 2002 weet ik uit eigen ervaring, dat je in die dagen wordt geleefd.
Natuurlijk steunde ik mijn vrouw en mijn schoonfamilie met hand- en spandiensten. Regelmatig maakte ik daarom fietstochten naar het ouderlijke huis. Een overlijden gooit het hele leven overhoop.
Desondanks zocht ik naar gaatjes in het volle rooster om toch nog iets aan de voorbereiding op de Marathon van Leiden te doen. Woensdagmiddag liep ik naar de volkstuin om de planten in de kas water te geven. Een loopje van 8 kilometer kon er wel vanaf.
Voor de halve marathon van deze week moest ik kiezen voor donderdag of vrijdag. Het weer gaf de doorslag. Donderdag zou vrij droog uitpakken, in tegenstelling tot de vrijdag.
Daar ben ik heel pragmatisch in. Nadat mijn vrouw al vroeg op pad was om met haar broers en zussen aan de slag te gaan, trok ik mijn hardloopschoenen aan en vertrok voor een duurloop van ruim 21 kilometer. Ik liep via Noord-Hofland naar de Vlietlanden, waar ik aan de oostzijde richting Vogelplas rende.
Daar was de dijk helemaal geel van het koolzaad.
Ik liep verder naar de vogelkijkhut, waar je de veranderingen met het oog op het schaatsen op de Vogelplas goed kon bekijken.
Sommige plekken zijn dieper geworden, andere juist ondieper.
De zuidrand richting Leidschendam zag er nog hetzelfde uit.
Aan de kant van de Oostvlietweg zag je wat meer ondiepe plassen langs de rand van de Vogelplas.
Lopend over een stil onverhard weggetje richting spoor kwam ik dit bord tegen. Nu snapte ik, waarom een vrouw bij de Vlietlanden maar liefst 11 honden uitliet en hier niet!
Via Voorschoten liep ik naar huis toe, waar ik een kilo lichter was dan voor het vertrek.
's Middags fietste ik nog even naar de volkstuin, waarna ik doorfietste naar het huis, waar mijn schoonvader lag opgebaard.
Aan het eind van de middag trapte ik naar de Leidse binnenstad, waar het afsluitende etentje was van de trainers van de Schaatsschool in IJshal De Vliet. Dit vond plaats in "Pavarotti".
Zo kon ik op deze droevige dagen rond het definitieve vaarwel van mijn schoonvader even de zinnen verzetten.
1 opmerking:
Gecondoleerd, ook Ada. Sterkte. Mooie luchten. Gr Rob
Een reactie posten