Pollepelaars of De tuin van de smid

Gisterenmiddag fietsten wij naar park "Cronesteijn" toe. Daar zouden we met bijna ons hele gezin een high tea hebben bij "De tuin van de smid". Daar het niet eenvoudig is om hier in de buurt te parkeren, zochten wij een plekje voor degenen, die met de auto kwamen.

Het bleek, dat het industrieterrein bij De Zijl Bedrijven het handigst was. Vandaar wandelden we met onze kleinzoons op hun fietsjes naar "De tuin van de smid".

Daar hadden we een gezellig samenzijn met heerlijke hapjes en vooral heel veel thee.

De kleinzoons gingen met grote regelmaat naar buiten om bij de dieren op de kinderboerderij te kijken. De jongste leerde daar al snel een levensles. Steek niet zomaar je vinger in de voederbak van een eend. Geschrokken trok hij zijn gebeten vinger terug. Gelukkig zonder letsel.

Na de heerlijke taartjes en voor de jonkies nog een aardbeienijsje, betaalden we en ging ieder zijns weegs. Daar de kleinzoons bij ons bleven logeren, hadden we nog tijd voor een wandeling naar de nesten van de lepelaars. 

Afgelopen week kreeg ik van een vriend een zeer rake omschrijving van de snavel van een lepelaar: een pollepel. Dus vanonder de hoge bomen keken we naar de nesten van pollepelaars. En af en toe vloog er een pollepelaar over.

We wandelden terug naar onze fietsen en met de jongste achterop bij mijn vrouw en de zesjarige op zijn eigen fiets trapten we via de Voorschoterweg en de Korte Vliet naar huis toe, waar de kinderen konden spelen met de Lego alvorens het bedtijd was.
Vanmorgen waren de jongens om een uur of 7 alweer wakker. We ontbeten met brood en fruit om rond een uur of 10 naar de volkstuin te fietsen. Daar hielpen de kleinzoons. Vooral het water geven was, naast het spelen met zand, favoriet. 

Spelenderwijs leren de kinderen zo tuinieren. Ditmaal niet in de tuin van de smid, maar in de tuin van oma. En hoog in de lucht zagen we geen pollepelaar, maar een buizerd zweven.