De kaakchirurg

Het weer van de afgelopen 24 uur is loepzuiver samengevat in het lied "Cold blow and a rainy night" van de Ierse folkgroep "Planxty".


Het regende toen ik naar IJshal De Vliet fietste om met de "Krasse knarren" te gaan schaatsen.

De wind uit de koude hoek in combinatie met een lage temperatuur maakte, dat het guur aanvoelde.

Dat past dan wel weer goed bij het huidige gure politieke klimaat. 

Kunnen we alsjeblieft weer allemaal een beetje normaal gaan doen?

Wat dat aangaat kunnen we het voorbeeld nemen aan schaatsers. Hier hoeft de politie niet uit te rukken bij een wedstrijd, zoals het helaas schering en inslag is bij het betaald voetbal.
Met een peloton van 20 "Krasse knarren" begonnen we om kwart over 9 aan de 25 kilometer schaatsen in piramidevorm. Er was net gedweild en het ijs was spiegelglad en door de lage druk lag het tempo hoog.

Bij de tweede serie ging de kopman in zijn laatste bocht onderuit. Hij gleed netjes over het ijs, maar wel met zijn hoofd naar voren. Zo schoof hij in de zachte kussens langs de rand van het ijs. Bij de harde boarding in de Leidse IJshal aan de Vondellaan was hij niet met de schrik vrijgekomen....
Na de serie verzamelden we weer bij de startstreep. De gevallene kon weer gewoon meedoen, Derhalve kon ik een andere schaatser aanspreken: "Ik zag je handenwrijvend rondrijden na de val. Je dacht zeker, dat er werk voor je aan zat te komen."
De kopman, die de duikeling had gemaakt, vroeg toen: "Welk beroep heeft hij dan?"
"Kaakchirurg", antwoordde de kaakchirurg, die de kaakchirurgen Roorda en Hovinga, die in 1975 de kaakoperatie bij mij uitvoerden, goed kende.

Tot zover het medisch communiqué.
De rest van de ochtend verliepen rimpelloos. Of kan ik beter gladjes zeggen. Het tempo lag hoog en ik kon het grotendeels goed bijhouden. De eerste 16 rondjes begon relatief rustig, maar het tempo werd fors opgevoerd met een serie rondjes van 35 seconden. Waar anderen in de 34 seconden doken, was ik tevreden met mijn snelste ronde van 35.1.

Dat was ik helemaal met de 5 kilometer, die ik op kop reed. Na de startronde van 42 seconden dook ik daarna de eerste helft in de rondjes 36 om als een gelauwerde stayer het tweede deel te volbrengen in rondjes 35. Gemiddeld reed ik 25 kilometer per uur.
Het tweede deel van de piramide ging goeddeels in rondjes 35 en 36, zodat we de snelste training van de "Krasse knarren" in IJshal De Vliet hebben uitgevoerd op een gezellig drukke 250-meterbaan.
Na gezellig koffie en thee gedronken te hebben aan de Stammtisch in de kantine met de teruggekeerde Frits van Huis en Edwin Minnee, fietste ik erna in guur weer naar huis.

De maximumtemperatuur lag maar een graad Celsius boven de minimumtemperatuur....