Na met zijn drieën ontbeten te hebben, fietste ik om kwart voor 8 met mijn vrouw en mijn zoon naar de Vogelplas toe. De pasteltinten, die de opkomende zon in de winterlucht toonde boven de berijpte weilanden waren beeldschoon.
Het laatste stuk fietsten we op met Aukje Kreuger. Om half 9 waren we bezig aan onze eerste rondjes. Het was een plaatje.
Terwijl een flink aantal schaatsers de grote ronde langs de rand van de Vogelplas reed, koos de familie Breed voor de veiligheid.
Gisterenmiddag schaatste er niemand langs het eerste deel vanaf de boerderij richting Leidschendam. Met de matige vorst zal er een centimeter bijgekomen kunnen zijn, maar de stroming vanaf het open liggende midden van de Vogelplas kon ook het ijs aan de onderkant hebben afgekalfd.
Je kon er op wachten, dat in dat gedeelte er vroeger of later iemand doorheen zo zakken. Hetgeen geschiedde, toen de groepen, die de grote ronde reden, steeds groter werden.
Intussen hadden we diverse keren heen en weer gereden op het betrouwbare ijs langs de Kniplaan met onder andere Jos van Teylingen, Wilbert de Boer, Dirk Zwitser, Marco Tiller en Bert Raaphorst en zijn zoon.
Het werd steeds drukker. Misschien reden er over de hele dag gezien wel 500 schaatsers rond op de Vogelplas.
Het was een feest. Veel schaatsers, die ik anders in de Leidse IJshal tegenkwam, ontmoette ik hier.
Zo reed ik anderhalf uur op met een groep "Krasse knarren", onder wie Henk Distelvelt, Sjaak Doeleman, Jan Versteegen, Wim van Huis, Evert Boekhout en René Strelzyn. Buiten de ronde langs de Kniplaan reden we voor de vogelkijkhut langs om aan de zuidkant van de plas een ronde te rijden. Zo reden we aardig wat grote U-bochten op het nog steeds goede ijs.
Waar we verwacht hadden, dat de dooi om een uur of half 11 in zou zetten, daar bleef het ondanks de zon gewoon vriezen. Van deze niet verwachte meevaller profiteerden we. We konden langer op natuurijs schaatsen dan verwacht.
Na 11 uur werd het langzamerhand steeds wat stiller op de Vogelplas. Er vertrokken meer mensen dan erbij kwamen. Want dat gebeurde nog tot in de middag. De meeste "Krasse knarren" gingen om voor het middaguur huiswaarts.
Inmiddels was Ada weer terug op het ijs gekomen, zodat ik met haar een aantal keren heen en weer reed. Maar er reden ook wat snellere vrouwen met een fantastisch mooie techniek.
Laurine van Riessen en Roxanne van Hemert, de snelste IJVL-dames, hadden anderhalf uur op het gladde natuurijs getraind. Ik reed anderhalve ronde langs de Kniplaan met hen mee. Dat kon, omdat zij zich inhielden. Op het moment, dat ze aanzetten, lag ik binnen de kortste keren op een behoorlijke achterstand. Technisch is er bij mij nog wel wat te verbeteren.
Met Jos Drabbels, Wil Verbeij en Andrea Landman schaatste ik de grote U-bocht voordat zij vertrokken om wat te gaan eten.
Zelf nam ik een banaan en 2 sneden noten-rozijnenbrood, alvorens ik met Kees van Putten de U-bocht reed en aansluitend met Annette van Houwelingen een paar korte rondes reed.
Om 1 uur maakte ik aanstalten om naar huis te gaan, toen Marja van Vliet net aan kwam. Met haar heb ik nog een vol uur alle betrouwbare stukken Vogelplas geschaatst. Om 2 uur vertrok ik toch echt, terwijl het net was begonnen lichtjes te dooien. Ik moest mijn kluunschaatsen nog slijpen, voordat ik om half 6 schaatsles ging geven in de Leidse IJshal.
Onder het slijpen hoorde ik, dat Willen-Alexander van Buren het startschot had gelost als officiële opening van het vernieuwde "Thialf".
Ik snap niet, waarom hij helemaal naar Fryslân gereden is, terwijl hij vlak bij huis vanmorgen vroeg ook het startschot had kunnen geven op de hernieuwde Vogelplas met goed glijdend zwart ijs. Het schaatsijs in "Thialf" ligt er morgen ook nog wel, hetgeen niet gezegd kan worden van de Vogelplas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten