"Je bent eerste!"

Voor de vijfde keer deed ik mee aan "Hollen door de bollen". Deze mooie en gezellige loop door de Bollenstreek beleefde vandaag zijn eerste lustrum.

Om half 9 zat ik op de fiets naar Lisse. Het was nog niet druk op de wegen. Door de week is het om deze tijd een stuk drukker. Na 19 kilometer fietsen was ik ter plekke bij "Ter Specke".

Ik wilde me inschrijven voor de 10 Engelse mijl, maar dat had nog wel wat voeten in aarde. De rugnummers, die je eigenlijk altijd op je buik doet, waren er nog niet. Een minuut of 5 later had ik startnummer 103 en kon ik gaan beginnen aan de eerste 14 kilometer van de geplande 30 kilometer van mijn marathonschema.

Het was een vreemde gewaarwording, dat je na een meter of 200 lopen langs de kant van de weg een bordje 2 EM ziet staan. Sinds ik opa ben, maak ik nog een hoop progressie!

Soepel lopend volgde ik het parcours van de 10 kilometer, dat ik al diverse keren gelopen heb. Bij de drinkpost van 5 kilometer herkenden ze me in ieder geval nog van vorig jaar.

Bij de eerstvolgende bocht kreeg ik te horen: "Je bent eerste!"

Geheel naar waarheid antwoordde ik: "Nu nog wel."

In het zonnetje was het al behoorlijk warm . Achteraf was dit het warmste deel van de dag. 

Bij de ingang van de Keukenhof kwam ik voor de eerste maal langs dweilorkest "De Pretnoten". 

Na een rondje van 3 kilometer kwam ik weer terug bij het dweilorkest, terwijl ik als een spookloper tegen de grote bulk van 5 kilometerlopers in moest door op het uiterste randje van de brede weg te lopen. Na het tweede rondje door het bos kwam ik in de achterhoede van de 5 kilometer op de sintelbaan, waar speaker Teun de Reede me enthousiast inhaalde na mijn "opwarmronde".

Terwijl ik ruim een kwartier eetpauze had en wat kon recupereren, hoorde ik een paar andere lopers praten over de marathon van Rotterdam, die op hetzelfde moment gehouden werd. Ik had hem natuurlijk graag willen lopen met mijn kleinzoon Faas, maar hij had nog te weinig kilometers in de benen....

Mijn benen had ik een paar minuten in de hoogte terwijl ik op mijn rug lag. Even het afvalzuur naar beneden laten zakken, voordat ik om kwart over 11 aan de 10 Engelse mijlen begon. Ik startte vrij ver naar achteren. Na 100 meter moesten we het wielerparcours van "De Bollenstreek" op met meteen een vrij steile klim over het viaduct. Na een rondje over de wielerbaan kwamen we weer uit op de Spekkelaan. Ineens bleek het bordje van 2 EM wel te kloppen.
We volgden de eerste ronde het parcours van de 5 kilometer. Zodoende waren we vrij snel terug bij de drinkpost bij "De Pretnoten". Ik moest de muzikanten aansporen om weer te gaan spelen, want dat was zo geregeld in de CAO voor hardlopers. Zie artikel 23, lid 7 onder letter b. Daarin is geregeld, dat iedere loper het recht heeft op muziek van een dweilorkest, indien hij of zij bij de desbetreffende post een energiegel tot zich neemt. Daarvan was op dat moment daadwerkelijk sprake van!

Terug op de Spekkelaan zat de eerste ronde erop. Ten gevolge van het oponthoud bij de drinkpost had ik een achterstand van een meter of 100 op de groep, waar ik net voorop liep. Nu klinkt 100 meter niet ver, maar als je dat gat dicht moet lopen, dan ben je bij een duurloop wel even bezig. Degenen, die bij jou in de buurt lopen, hebben namelijk ongeveer jouw snelheid.

Tijdens mijn inhaalrace kreeg ik van een toeschouwer te horen: "Dat ziet er nog soepel uit."
Ik probeer altijd zo veel mogelijk op souplesse te lopen, maar bij de echt lange afstanden lukt dat niet altijd. Vandaag dus wel.
Langzaam maar zeker kwam ik dichter bij het groepje van een man of 10. Na 3 kilometer had ik aansluiting en was het eigenlijk meteen erop en erover. Samen met een andere loper liep ik weg van hen vlak voor het stuk onverhard pad lans de velden met narcissen. Want dat was deze editie van "Hollen door de bollen" vooral: een narcissenloop met af en toe een geurig veld hyacinten.

Op dit stuk voelden we af en toe spetters, die uit de vrij dichte bewolking naar beneden kwamen zetten. Wij vonden het helemaal niet erg. Het was minder warm dan vanochtend. Dat liep toch makkelijker.
Bij de drinkpost halverwege het parcours van de 10 kilometer weet je, dat het vanaf hier echt aftellen wordt. Ik passeerde de bocht, waar mij werd toegeroepen: "Je bent eerste!"

Uit mijn antwoord van anderhalf uur eerder blijkt, dat ik over profetische gaven beschik.
Maar niet verder vertellen, hoor!

Zo kwam ik voor de vierde keer bij "De Pretnoten" terecht. Dit keer hoefde ik gelukkig geen CAO tevoorschijn te toveren voor het luisteren naar vrolijke noten.
Daar kreeg ik te horen: "Alles is goed aan je, alleen dat shirt van Leiden Marathon klopt niet."
Nu horen jullie het ook eens van een ander!

Met een klein groepje liep ik wederom de Keukenhof binnen. Na het verlaten van het bos was het nog maar een klein stukje naar de finish op de sintelbaan van "De Spartaan". Net op het moment, dat ik met een andere loper langs het honkbalveld kwam, werd er een homerun geslagen. Altijd een hoogtepunt in een honkbalwedstrijd, op welk niveau dan ook.
Met mijn 333m.nl-pet op werd ik weer enthousiast ingehaald door Teun de Reede. In 1.27.42 kwam ik als 62-jarige als 62e over de finish. U weet nu ook, op welke plek ik volgend jaar eindig....

In de kantine at en dronk ik nog wat, terwijl ik met wat andere lopers praatte, waarna ik op de fiets stapte. Na eerst bij Eric en Welmoed de bloemrijke erfenis van mijn vorig jaar overleden broer Kees te hebben bekeken, reed ik door naar onze volkstuin, waar Ada aan het werk was.
Na 46 kilometer fietsen en 30 hardlopen kon ik me thuis douchen om verfrist te zien, hoe Peter Sagan  als eerste wereldkampioen sinds 1981 Parijs-Roubaix wist te winnen.

Hij was wel de eerste!