Koehandel

Vandaag is het in de Tweede Kamer feest voor de oppositie. Door het geklungel rond de afschaffing van de dividendbelasting is het prijsschieten op de regeringscoalitie, die zich behoorlijk in de nesten heeft gewerkt op dit dossier.

Het begint natuurlijk al eigenaardig: in geen enkel verkiezingsprogramma stond te lezen, dat de dividendbelasting afgeschaft moest worden. Er is dus ook geen enkele kiezer, die daarvoor gestemd heeft. En toch kwam het in het regeerakkoord.

Hoe is dat mogelijk? Heel simpel. De lijntjes tussen de top van de VVD en de grote bedrijven zijn vrij kort. 

En de formatie is een kwestie van geven en nemen. In een coalitie krijgt niemand voor 100% zijn zin. Dus de een kan op het ene punt krijgen, wat hij wil, de ander op een ander punt. Deze uitruil heet in gewoon Nederlands koehandel.

Als vanaf het begin meteen open kaart was gespeeld, dan was er niks aan de hand geweest. De ellende is begonnen, doordat men het stiekem wilde regelen. 

Voor de verkiezingen kun je wel koeien met gouden hoorns beloven, na de verkiezingen moet je wel koehandel bedrijven wil je wat van je verkiezingsprogramma gedaan krijgen. Geef dat dan gewoon toe. Dat begrijpen de meeste kiezers heus wel.

Maar omdat men om onbegrijpelijke redenen dacht, dat men 1,4 miljard euro per jaar er op slinkse wijze doorheen kon krijgen, begaf de coalitie zich op glad ijs. Dat kan men beter aan schaatsers over laten.

Daardoor ging men schutteren en stuntelen. Nee, er waren geen memo's. En niemand van de onderhandelaars kon zich iets herinneren van adviezen hierover tijdens de formatie. Het lijkt af en toe wel of we door een stel dementen geregeerd worden.

En dan begint er één met liegen. De anderen kunnen dan niet achter blijven. Men moet elkaar "vasthouden". Beetje bij beetje draait men zich vast in het moeras. Als je eenmaal met liegen en halve waarheden begint, kom je vroeg of laat klem te zitten.  Met alle gezichtsverlies van dien.

Je kunt politiek beter bedrijven als een sporter: neem gewoon je verlies en probeer het de volgende keer opnieuw. Als je met open vizier strijdt, hoef je je later niet in duizend bochten te wringen. Geef gewoon toe, dat er koehandel is bedreven, waardoor je een stukje van je eigen verkiezingsprogramma hebt verwezenlijkt.

Zo ging het vroeger op de veemarkt ook. Als kind ben ik in schoolvakanties wel eens met mijn vader meegeweest naar de Leidse veemarkt. Hij handelde daar in stro, dat hij probeerde te verkopen aan veeboeren, zodat hij dat later met een vrachtwagen naar hun boerderij kon brengen. 

De handel vond met een borreltje plaats in rokerige café's. Als de zaak was beklonken, dan werd de afspraak gemaakt met een handjeklap. Er waren geen contracten. Het was gewoon afspraak is afspraak. 

Dit heb ik thuis met de paplepel ingegoten gekregen en daar ben ik heel erg blij om. Het leven is een stuk prettiger, als iedereen zich gewoon houdt aan dit spreekwoord: een man een man, een woord een woord!