De eerste 100

Op mijn laatste werkdag ging ik vanmorgen eerst naar de Leidse IJshal, waar ik zou helpen met spuiten en, belangrijker nog, als testrijder te dienen op de net aangelegde ijsvloer.
Bij aankomst bleek er net gedweild te zijn, dus ik kon noch het een, nog het ander. Het werd dus wachten.

Intussen kon ik kennismaken met de uitbaters van het restaurant in de IJshal. Met hen zal ik in mijn functie als coördinator van het Eisstockschiessen, pardon, Bavarian curling, hopelijk veel te maken krijgen in het nieuwe schaatsseizoen.
Inmiddels was Henk Distelvelt ook gearriveerd. Nadat Piet van Harskamp opnieuw gedweild had, mochten wij een proefrit maken. Samen schaats je altijd meer, dan in je eentje. Dat deden wij dus ook.

Samen reden we telkens een blokje van 10 meer, dan we gedacht hadden. Zo kwamen we in de buurt van de 100 rondjes. Ja, en dan zijn we beiden het type, dat gaat voor een rond getal. Zodoende kwamen we uit op een testrit van 20 kilometer. Een goed begin is het halve werk.
Onze bevindingen waren, dat het ijs hard en glad was, maar dat er een paar stukken nog wat ribbelig waren. Daar we daarna de bochten mochten spuiten, kregen de ribbels onze speciale aandacht.
Na deze klus dronken we thee in het kantoor van de ijsmeester. Daarna gingen de testrijders naar huis toe.

Morgenochtend komen we terug voor een nieuwe klus. Mijn baan zit er na vandaag op, maar ik heb al een nieuwe baan: de ijsbaan!