Natte halve marathon

Wat doet een duursporter in een halve lockdown? Nou, gewoon een halve marathon lopen. Afgelopen week had ik de oude route van de Marathon van Leiden gefietst en deze was prima te doen nu de verlengde tunnel onder de A4 weer geopend was.

Na vanmorgen boodschappen gehaald te hebben in de Herenstraat voor zowel mijn schoonouders als voor onszelf, bracht ik aan het eind van de morgen met een klein ommetje het deel van Ada's ouders op de fiets naar hen toe. Met 25 kilometer op de teller waren de spieren lekker warmgedraaid voor de eerste halve marathon van 2020.
Na een paar boterhammen gegeten te hebben, omdat je op een lege maag geen 21 kilometer kunt lopen, trok ik om half 2 de deur achter me dicht. Het was zwaar bewolkt, maar droog. Ter hoogte van de Leidse IJshal begon het te spetteren, maar nog voor ik bij de Plesmantunnel was, was ik al nat. Zo hard ging het van het ene moment op het andere.

Als je aan een halve marathon bent begonnen, dan laat je je niet door het weer weerhouden. Een enkele uitzondering daargelaten. Bij onweer bijvoorbeeld. 

Met mijn teer gestel geeft dit teveel grofstoffelijke trillingen.

Ik liep dus gewoon door, waardoor ik doorweekt werd. Maar zolang je loopt, valt het wel mee. Je loopt jezelf warm. Bij de Zevenheuvelenloop hebben ze een keer een aantal lopers een kleine thermometer in een capsule in laten slikken. Tijdens het lopen ging de temperatuur met 1 tot 2 graden omhoog!
Op deze manier creëer je dus een tijdelijke koorts. Dit is een van de redenen, waarom hardlopen zo gezond is: bij iedere graad temperatuursverhoging worden 10 keer zoveel virusdeeltjes weggeruimd, dus bij 2 graden 100 keer zoveel! 

Daar ik niet met een mondkapje rende, verliet ik na molen "De Put" de route van de marathon, daar deze dwars door de binnenstad van Leiden gaat. Daar wil het op zaterdagmiddag nog wel eens erg druk zijn. Ik koos derhalve voor de route over de Witte Singel. 

In een bushokje stond "Krasse knar" Henk Distelvelt met zijn vrouw te schuilen. Nu is gezelligheid bij het schaatsen heel belangrijk, dus ik praatte een minuut of 10 bij met deze schaatsvriend.
Bij de Lammenschansweg pikte ik de route weer op. Het spetterde nog, maar het ergste hadden we gehad. Daar dit mijn eerste halve marathon was, kon ik zeggen, dat ik bij al mijn halve marathons dit jaar natgeregend ben.

Ongeveer halverwege mijn loop stonden bij supersupporter Carl Flaman een flesje water en een banaan klaar. Ik nam het energiegelletje tot mij en had zodoende voorraad in mijn lijf om probleemloos de halve marathon te voltooien.
Na door Zoeterwoude gelopen te hebben, sloeg ik het stille weggetje naar de Vlietlanden in.

Inmiddels was het droog geworden en kwam er af en toe een waterig zonnetje door het wolkendek tevoorschijn. Zodoende kon ik de laatste 8 kilometer een beetje opdrogen, want lopen met natte kleren is niet ideaal. Maar goed, na een natte halve marathon knap je helemaal op van een warme douche.