Sjaak Swart of Nederland-Noorwegen

Donderdag is tegenwoordig bij de "Krasse knarren" in de Leidse IJshal een rustige dag. 

Na een fietstocht van 3 kilometer arriveerde ik bij de kunstijsbaan aan de Vondellaan. Daar werd mijn vermoeden weer bevestigd. Henk Distelvelt en Bert Witbraat schaatsten daar samen, terwijl Sjaak Doeleman zijn ijzer onderbond. Om 9 uur stond dus een kwartet schaatsers op het ijs.

Gelukkig dook onverwachts de Noorse schaatslegende Mårtin Långbrøk op. Dat hield in, dat het voor ons volle bak schaatsen zou worden.

Het schema werd aangepast aan de komst van deze trotse Noorman.

Net als 2 weken geleden reden we 8 blokjes van 10 rondjes, waarna ik de slotafstand van 10 kilometer zou gaan schaatsen. Het werd dus een ouderwetse Nederland-Noorwegen, door de Noor Mårtin Långbrøk Nederland-Norge genoemd.

Tegen Bert Witbraat, die een stukje ouder is dan ondergetekende, zei ik tijdens het uitrijden tussen een paar blokken in: "Het lijkt de jaren '60 wel. Toen moest de kernploeg van 4 man het ook opnemen tegen de Noren."
Toen kreeg ik een antwoord, dat ik nooit had verwacht: "In die tijd ging ik nog wel eens naar de Jaap Edenbaan, waar de kernploeg met Ard Schenk en Kees Verkerk ook trainde. Als zij klaar waren, mochten wij het ijs op. Onze spullen gaven we dan af bij de koek-en-zopietent van Sjaak Swart."

Dat kun je je tegenwoordig niet meer voorstellen. Dat de rechtsbuiten van Ajax en het Nederlands elftal er nog een bijbaantje bij moet hebben om rond te komen, zodat je door een international in een koek-en-zopietent geholpen wordt.

Voor aardig wat over het paard getilde voetballers zou dit niet eens zo'n gek idee zijn. Zo blijven ze tenminste met beide benen op de grond.

Dat deed ik ook met de 10 kilometer, die ik op kop reed. Op zich is het een gemakkelijke afstand. Je moet gelijkmatig schaatsen. Maar je moet dat tempo wel lang vol kunnen houden. Je moet na een paar rondjes dus op precies de juiste snelheid rijden. Met 24 kilometer per uur in de eerste 5 kilometer, 25 per uur in de volgende 4 en 26 in de laatste kilometer had ik een mooi licht aflopend schema.

Maar ja, met de hete adem van Mårtin Långbrøk in je nek wil je wel.