Dooi

Het plan was om vanmorgen net als gisteren weer naar de ijsbaan van de Warmondse IJsclub te fietsen om net als gisteren daar te gaan schaatsen.

Bij het ontwaken kon ik daar meteen een kruis door zetten. Het ijs op de sloot achter ons huis zag er dof uit en er lagen plasjes water op. Het dooide na een nacht met minimale vorst.

Zodoende zou ik 10 kilometer minder schaatsen dan gisteren. Zodoende had ik tijd om wat kleine klusjes te doen met diverse korte fietsritjes. Bij één ervan kreeg ik een exemplaar mee van het Leidsch Dagblad met een uitgebreid artikel over de ijsbaan in de Veerpolder, waar je letterlijk over één nacht ijs konden.

In de kop "Experiment geslaagd in Warmond" kon ik me helemaal vinden. De vlag dekte de lading.

's Middags sleep ik mijn schaatsen, waarna ik van de apotheek een appje kreeg, dat mijn medicijnen waren aangekomen. De komende 3 maanden kan ik mijn bloeddruk laag houden. Met de temperatuur lukte dat niet.

De dooi had de vorst met speels gemak uit Nederland verdreven.