Lenteloop

Vandaag zijn er weer eens warmterecords gesneuveld. 
In Arcen werd het 15 graden, een nog nooit genoteerde temperatuur tussen Kerstmis en Nieuwjaar. In De Bilt werd 13,1 graden Celsius genoteerd, waarmee een datumrecord uit 1925 uit de boeken verdween. Het is nauwelijks voor te stellen, dat ik vorige week nog op natuurijs heb geschaatst.

Om in deze Kersttijd toch in conditie te blijven nu de Leidse IJshal voor het publiek gesloten is, moet ik op een andere manier hier aan werken. Mijn keuze viel op de Spaanse variant. Veel korte lopen.

Vrijdag heb ik 7 kilometer gelopen, gisteren en eergisteren 6 kilometer en vandaag 8 kilometer, waarmee het totaal op 27 kilometer uitkomt. Lopen is de snelste manier om aan je conditie te werken, dus elk nadeel heb zijn voordeel.
Nu wil ik wel een misverstand de wereld uit helpen: conditie is niet hetzelfde als schaatsconditie. Bij hardlopen en schaatsen gebruik je voor een deel andere spiergroepen, terwijl de schaatstechniek druk op precies de juiste plek op de ijzers vraagt.

Vanmiddag liep ik 7 kilometer in lentetemperaturen. Toch voelde het kouder aan, doordat er windkracht 5 stond.

Langs de rand van de Stevenshof liep ik naar Ter Wadding, waar ik een kwartier kriskras door dit kleine bos liep. Pas nadat ik alle paden minimaal eenmaal belopen had, verliet ik de beschutting van de bomen om de laatste 2 kilometer naar huis vol tegen de wind in naar huis te lopen.