De karper

We beleven een bijzonder droge maand. Onder invloed van hogedrukgebieden in de buurt hebben we rustig weer, waarbij de temperaturen overdag flink pieken.
De minimumtemperaturen liggen vaak rond het vriespunt en aan de grond duiken ze daar met gemak onder.

In januari waren we met dit droge weer met strakblauwe luchten ongetwijfeld op natuurijs gekomen.
Het heeft echter niet zo mogen zijn. Het is echter bepaald geen straf om zulk zonnig lenteweer te hebben. Alleen voor de volkstuin betekent dit, dat het zaaigoed en de gepote planten van voldoende water voorzien moeten worden.

Daar de regentonnen inmiddels bijna leeg zijn, wandelde ik op en neer naar de sloot vlak bij onze tuin. Terwijl ik de lege gieter naar beneden in het water drukte, schoot er een enorme karper met wild gespartel weg. 

Ik schat, dat de karper bijna een meter lang was. Lang kon ik de vis niet volgen, want door met de staart hard in de modder onder de sloot de slaan, werd het water terstond troebel.
Nu denkt men al snel: "In troebel water is het goed vissen."
Maar door mijn werk als bibliothecaris was ik op mijn hoede, daar ik mijn klassiekers ken.

Voor wie denkt, dat ik nepnieuws aan het verspreiden ben, onthul ik bij deze mijn bron.
Ik liet de karper derhalve in het water, want ik onderkende het gevaar. Later vanmiddag waren de rollen namelijk omgedraaid. In de Leidse IJshal voelde ik me als een vis in het water, toen ik voor de IJVL schaatsles aan kinderen mocht geven.

Daar de helft van mijn groep uit proeflessers bestond, gooide ik mijn schema helemaal om. Als trainer moet je kijken, wat de kinderen nodig hebben en als dat basale oefeningen betreft, dan ga je dat doen. Als deze proeflessers het naar hun zin hebben bij de IJVL, dan komen ze volgend seizoen waarschijnlijk weer terug.
Je moet een spiering uitwerpen om een kabeljauw te vangen.

Herstel, ik trek mijn woorden terug....