Veerooster

Juni was in mijn werkzame leven altijd een drukke maand. Ik was dan druk bezig om het zomerrooster rond te krijgen. Soms werkte ik tot 11 uur 's avonds rond om weer een stukje van de puzzel te leggen. Want ja, een vakantierooster is pas rond als alle puzzelstukjes op hun plaats liggen.

Ik moest dan ook onmiddellijk aan mijn collega denken, toen ik vanmorgen op de fiets dit verkeersbord in de Doespolder tussen Leiderdorp en Hoogmade zag staan.

Dat het zo simpel kan zijn. Dat ik daar zelf niet op gekomen ben! Bovenstaande foto ging dan ook meteen naar de collega, die het roostermaken van me heeft overgenomen.

Vanmorgen fietste ik richting Lammenschansweg, waar ik in een zijweg een brief moest posten.  Daar ik toch al onderweg was richting Leiderdorp, kon ik meteen 13 honingpotten naar een imker in de buurgemeente van Leiden brengen.
Sinds ik pensionado ben, kies ik echter niet altijd de kortste weg, doch veelal de mooiste. Ik zou via Cronesteyn en de Munnikenpolder naar Leiderdorp fietsen. Bij de Lammebrug kwam ik 2 "Krasse knarren" tegen, die op het punt stonden om samen te gaan wielrennen.
Met de "Twee van Breda" stond ik ruim een kwartier te praten. Nu zijn Henk Distelvelt en Hans den Outer altijd in voor een geintje, dus nam ik plaats op de uit de sloot geviste fiets.

In het zonnetje was het heerlijk fietsweer, maar de noordwestenwind maakte het in combinatie met overdrijvende wolken soms fris.

Op de terugweg van de imker koos ik met een pot honing in mijn fietstas voor een gedeeltelijk andere route. 

Ik fietste aan de overzijde van de Does met de intentie, om via Zoeterwoude naar huis te fietsen. De fietsbrug over de Rijn bij Meerburg ging echter net open, toen ik aan kwam rijden, dus ik reed maar door naar de Stierenbrug. Via het Romeinse fort, waar we vanavond vermoedelijk de droogtraining van de IJVL af zullen werken, kwam ik bij het clubhuis van "Swift" uit.
Daar zag ik "Krasse knar" Koos van Schie, met wie ik ook een tijdje praatte. De zeventiger had weer een prachtige uitdrukking: "Normaal gesproken heb ik mijn meeste aardappels al gegeten!"

Bij thuiskomst maakte ik het brood voor de lunch klaar en fietste naar de volkstuin, waar ik met Ada lunchte. Daarna wijdde ik me aan de edele kunst van het aardbeien plukken. Met een bakje voor ons en eentje voor mijn schoonouders was ik tevreden over de oogst.

Wie ook tevreden waren, waren deze kikker en 2 padden, die zich gezamenlijk genoeglijk koesterden in het zonnetje bij de vijver.

Maar ja, wie zijn klassiekers kent, wist dit natuurlijk al jaren!