De dag begon al goed bij het ontbijt. Eén van de opscheppers had een bord met fruit voor zichzelf klaargezet, toen ze even werd weggeroepen. Bij terugkeer zag ze één van de Luchtfietsers bij het opscheppen van de havermoutpap ook het fruit van haar bord op het eigen bord scheppen.
Duidelijk een wielrenner. Hennie Kuiper omschreef het eens zeer kernachtig: "Wielrennen is eerst het bordje van een ander leegeten en dan pas aan je eigen beginnen!"
Later hoorde ik nog een hilarisch verhaal. Eén van de kampeerders stond bij de schuine oever van het riviertje. Terwijl ze haar eigen tent aan het inpakken was, hoorde ze een plons. Een medekampeerder dook het water in. Hij dook zijn opgerolde slaapzak achterna, die van de steile helling het riviertje was ingerold.
Na de grote pan schoongemaakt te hebben, vertrokken we in een drietal groepen naar het strand van Norden. Op een grasveld aan de voet van de dijk gaf Jo een tai-chiles rond de acht brokaten.
Een simpele oefening, die toch behoorlijk lastig was.
Na eenhalf uur in het zonnetje geoefend te hebben, fietsten we deels langs de Waddenzijde, deels langs de landzijde naar het oosten. We zagen de eilanden Juist, Norderney en Baltrum liggen aan de overzijde van de brede plas.
Een hachelijk moment beleefden we, toen één van de Luchtfietsers een inhaalactie uitvoerde op het vrij smalle landweggetje, terwijl net twee tegemoetkomende fietsers aan kwamen rijden. Door helemaal naar de zijkant te sturen wisten de tegenliggers een botsing ternauwernood te voorkomen.
Op de dijk zagen we een paar schapen op een klein stukje groen op het drassige Wad een maaltje bij elkaar scharrelen.
Dorrie bleek Jan Lange te kennen, de pastor die mijn vader begraven heeft. Soms is de wereld maar klein.
In Dornumersiel werden we bij het natuurmuseum ontvangen met broodjes, fruit en koffie, thee en mineraalwater. Na door het museum over de Wadden gelopen te hebben, raakte ik in gesprek met de gastvrouw. Zij bleek ook bibliothecaresse te zijn geweest en een paar keer Noordwijk en Katwijk bezocht te hebben. Ik nam afscheid met de woorden: "Auf Wiedersehen, Kollege!"
Aan de binnenzijde van de dijk trapten we tegen de wind in naar Bernesiel, vanwaar de boot naar Langeoog vertrok.
Ada vertrok met Anneke naar de camping in Neuharlingersiel. Met 8 andere Luchtfietsers zocht ik een terrasje op. Een Alkoholfrei Büble Weissbier smaakte op deze warme middag prima.
De reis naar Neuharlingersiel reden we op een behoorlijk schuine asfaltlaag met uitzicht op Spiekeroog en Wangeooge, trapten we met een flinke wind tegen naar de camping.
Het hek aan de achterzijde zat op slot. Ik laadde mijn fiets af en gaf de tassen door. Daarna reed ik door naar de ingang 500 meter verderop.
Bij het opzetten van de tent kreeg ik te horen, dat ik om 5 uur paraat moest zijn voor een interview met "Vroege Vogels" als enige deelnemer aan de Waddenfietstocht uit 1978, samen met een jonge fietser.
.jpg)
In de schaduw en de wind was ik aardig afgekoeld, dus ik trok warmere kleding aan.
Om half 7 aten we couscous met gemengde groente en vla met aardbeien toe. Dat ging er wel in na 52 kilometer fietsen langs de noordkust van Ost-Friesland.
's Avonds maakte ik met Ada nog een wandeling langs de Waddenkust.
Moin!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten