De oude Romeinse weg

Na een diepe slaap ontwaakte ik om 7 uur. Het was bewolkt maar droog. De anderen waren nog niet wakker, dus ik trok mijn sportkleding en hardloopschoenen aan en om half 8 trok ik na een banaan gegeten te hebben om half 8 de deur achter me dicht.


Ik liep in de richting van Villamartin, dus de eerste kilometer was vooral klimmen. Daarna volgde een afdaling naar het grote cidervat, waar de verharde weg ophield en de oude Romeinse weg begon.
Over een tweetal karrensporen liep deze weg verder omlaag.


Door de vele regen van de afgelopen dagen lagen er diepe plassen.

Om de meeste kon je heen slalommen op deze holle weg, maar op het diepste punt kon het niet.

De keuze was om door enkeldiep bagger te lopen of om te springen. Halverwege de loop had ik 2 natte poten te pakken.

Gedane zaken nemen geen keer, dus ik klom naar de boerderijen toe.


Vandaar liep ik naar huis toe. Thuis trok ik mijn schoenen en sokken op de deurmat uit en op blote voeten ging ik naar de douche in het besef, dat op de oude Romeinse weg sinds die tijd geen onderhoud meer was gepleegd.

Opgefrist kon ik aanschuiven aan de ontbijttafel. Met een gevulde maag deed Ada de was in de wasmachine, waar ik deze een uur later uit kon halen. De grote stukken hing ik op het grote balkon, de kleine stukje op een rekje, dat in het zonnetje op de parkeerplaats werd neergezet.

Ada en ik vertrokken naar Nava. We wandelden via een omweg naar Paraes en Orizon. Een mooie route.

Dat kon niet gezegd worden van het weer, want het begon te betrekken. Na bij YebioYebio wat fruit gekocht te hebben, liepen we terug naar huis. Onderweg bood Sally ons een lift aan, maar dat vonden wij niet nodig. We wandelden voort.
Thuis bleek de was op het parkeerterrein eerder natter dan droger geworden. Deze hingen we eveneens te drogen op het balkon.
We warmden de pompoensoep en de restanten van de linzen en de rijstschotel van gisteren, zodat we met wat brood een goede lunch hadden.

De totaal verregende Giro-etappe werd voor de verandering gewonnen door Tadej Pogacar.
Na een deel van de was te hebben weggewerkt, ging ik verder lezen in "Het Pilgrim Fathers complot" van Jeroen Windmeijer.

Om 6 uur gingen we nog een stukje wandelen met zijn vieren. Er stond een waterig zonnetje tijdens onze wandeling om station Llames heen.
We aten 's avonds rond half 10 de  tuinbonen, die we gekocht hadden op de markt in Aviles. Na nog 2 hoofdstukken gelezen te hebben in de Dwarsligger, ging ik in bed liggen. Dromenland bleek heel dichtbij.