Pendón

Na een droomrijke nacht werd ik om 6 uur wakker. De slaap kwam niet meer terug en om 7 uur ging ik eruit. De bakker bezorgde op zaterdag niet en het brood was bijna op. Ik had beloofd om in Nava brood te gaan halen. Hardlopend zou ik dat gaan doen.

De zon brak door de nevel heen en hoewel het in het begin fris was, liep je je wel warm.

Ik rende via Paraes en Orizon naar Nava toe. Onderweg zag ik bedauwde liggende spinnenwebben langs de kant van de weg.

In Nava liep ik naar de bakker toe.

Met 3 pan integral en 5 croissantjes wandelde ik terug naar huis. Daarbij kon ik constateren, dat de voorzitter van de IJVL zijn werkgebied enigszins verruimd heeft.

Ik had ruim 8 kilometer gelopen. Na me gedoucht te hebben woog ik me: 66,9 kilo. Na de griep in februari woog ik ook zo licht. Bij het ontbijt vulde ik mijn nuchtere maag.
Na wat gelezen te hebben dronken we koffie en thee, waarna Ada en ik naar Nava wandelden voor wat kleine boodschappen bij Yebio. Ada kocht nog een paar naaimachinenaalden en een viertal planten en ik een nieuwe hoes voor mijn mobieltje. De thermometer gaf inmiddels 27 graden aan.
Thuis haalde ik de was uit de wasmachine en hing deze op op het balkon, terwijl Ada in de tuin aan de gang ging. Om 3 uur aten we aardappels met gehaktsaus.

Ik volgde de door Tadej Pogacar gewonnen Giro-etappe, waarna ik het grootste deel van de was weg kon ruimen. De andere stukken hing ik meer in de wind.
We spraken met Sally en Pedro, waarna ik de door Ada gevangen slakken naar de weilanden ver weg van de tuinen bracht. Daar konden ze geen kwaad.
Bij thuiskomst kon ik in de auto stappen voor een verrassingswandeling. Via Paraes en Pruneda reden we naar Ceceda. Veel stukken herkenden we van de wandeling van eergisteren, ook al liepen we toen veelal over onverharde paden.

Na een tweetal korte stops daalden we via haarspeldbochten af naar Fuensanta, waar we de auto parkeerden bij de gelijknamige bronwaterfabriek.

Over verharde en onverharde paden liepen we een rondje langs de Rio Pendón.

Aanvankelijk was het redelijk vlak, maar voorbij het Palacio de la Ferreria begon het klimmen.

Over soms loszittende stenen klommen we over een steile beekbedding omhoog. Door het droge weer van de afgelopen dagen was dit mogelijk. Vorige week was dit met geen mogelijkheid gelukt.

Boven gekomen daalden we over een breed pad af. Op sommige vlakke stukken was het drassig.  Bij het langs de kant lopen greep ik bij het bewaren van het evenwicht met één hand in het prikkeldraad. Er zijn fijnere dingen in het leven....

Beneden aangekomen van deze wandeling met grote hoogteverschillen reden we via Ovin naar huis toe. 

Siebe haalde nog even 3 pizza's. Een La Sagra als blusmiddel smaakte er prima bij. Met ruim 19 kilometer lopen was het een zonnige trainingsdag geworden.