De Mayakalender of "Laatste ronde!"

Grote gebeurtenissen werpen hun schaduw altijd vooruit. Het grootse en meeslepende gebeuren, dat ons te wachten staat, is het einde van de Mayakalender.

Volgens sommigen houdt dit tevens het einde van de wereld in. Sommige anderen zien daarvan vooral de praktische kant.

Het probleem met de doemdenkers is, dat zij het nooit goed kunnen doen. Heb je een keertje gelijk, dan kun je het zelf ook niet meer navertellen. In alle andere gevallen heb je jezelf onsterfelijk gemaakt. Onsterfelijk belachelijk wel te verstaan.

Leg het de dag na de door jou voorspelde "doomsday" maar eens uit aan je buren, vrienden, collega's en familie maar eens uit, waar je de mist bent ingegaan? Dat zal niet meevallen, vooral als je de meest uiteenlopende en vaak in het oog lopende voorzorgsmaatregelen genomen.
Wij deden daar niet aan mee. Wij gingen op deze laatste donderdagmorgen, waarop de "Krasse knarren" vrij konden schaatsen in 2012, gewoon naar de Leidse IJshal.
We deden de gebruikelijke piramide van 5 tot 25 rondjes en weer terug, en daarbij kwamen we uit op het laatste blokje van 5. Van de 15 aanwezige krasse knarren werd mij de eer gegund om de laatste 5 rondjes van het prachtige sportjaar 2012.

"Misschien zijn het wel de laatste rondjes, die wij ooit gereden hebben", werd er gegrapt, nadat ik luidkeels "Laatste ronde" door de IJshal had laten schallen.
Daar ben ik niet bang voor. Ik geloof niet zo in de Mayakalender.

Daarentegen ben ik wel altijd een aanhanger geweest van de Bescheurkalender.