Er doorheen rollen

Ada begint heel langzaam een beetje op te knappen. De griep heeft haar dan ook behoorlijk te pakken. Wat dan aangaat rol ik er dit keer vrijwel ongeschonden doorheen. Ik had wel wat spierpijntjes, maar daar wordt je als getraind duursporter niet warm of koud van. "Dat gaat vanzelf wel weer over", denk ik dan, en dat klopt altijd.
Het enige, waar je voor op moet passen, is of je geen koorts krijgt. Daar moet je heel voorzichtig mee zijn. Sporten met koorts kan levensgevaarlijk zijn. Als je weet, dat je lichaamstemperatuur bij het hardlopen 1 á 2 graden omhoog gaat, kom je bij 38 graden al uit op 39 of 40 graden: flinke koorts dus.

Die temperatuursverhoging is wetenschappelijk vastgesteld bij de Zevenheuvelenloop. Tientallen lopers hebben toen een miniatuur-thermometer ingeslikt en bij al deze lopers was deze stijging van de lichaamstemperatuur tijdens de loop waarneembaar.
Waar Ada al sinds zaterdag koorts in diverse gradaties heeft, had ik daar geen last van. Maar de pijntjes herinnerde me er wel aan, dat ik me rustig moest houden. Dat doe ik dan ook. Behalve een middagdutje op zijn tijd laat ik zodoende vandaag de traditionele Kerstcross bij Meerburg dit jaar schieten.

Morgenochtend mag ik weer kinderen lesgeven bij de instuif in de Leidse IJshal, vrijdagmiddag voor de IJVL en als het goed is en ik niet uitgebreid boodschappen hoef te doen, ga ik zaterdag in Noordwijk mountainbiken.

Na een halve week rust kom ik dan toch wel aan mijn beweging. Waar het in november niet lukte, rol ik er nu aardig doorheen.