Weerstand

Weerstand. Het klinkt zo streng. Maar in het Duits klinkt het nog strenger: Wiederstand!
Desondanks is er een vrolijke meezinger, die in de Duitse Anti-Kernenergiebeweging populair is.

De eerste keer, dat ik dit lied hoorde was in 1978, toen ik meedeed aan de protestfietstocht langs de Waddenzee tegen de vervuiling van dit unieke natuurgebied.

Tijdens een "bezoek" aan een kerncentrale, waarbij we om een of andere duistere reden niet werden binnengelaten, begonnen we met het zingen van "Wehrt Euch, leistet Wiederstand, gegen das Atomkraftwerk ins Land". Aan het eind van het liedje stonden we te hossen met ruim 100 man en werd er zelfs polonaise gelopen.
Weerstand is niet erg, het is zelfs noodzakelijk! Afgelopen week had Ada een stevige griep te pakken en nuchter als altijd zei ze: "Dat is goed voor de weerstand!" En zo is het natuurlijk ook. Af en toe een griepje of een verkoudheid is een goede training voor het afweermechanisme in je lichaam. Het voorkomt ernstiger ziekten als je witte bloedlichaampjes op scherp staan.

Als baby werd ik op een warme julidag meteen na mijn geboorte in een couveuse gestopt. Ik was broodmager en veel te klein. In mijn eerste levensjaar ben ik heel veel ziek geweest en mijn ouders waren af en toe bang, dat ik het niet zou overleven.
Dat deed ik gelukkig wel en in dat jaar heb ik zoveel weerstand opgebouwd, dat ik zelden ziek ben en dan meestal ook snel herstel. Mijn gemiddelde ziekteverzuim zal in de 33 jaar, die ik werk, een dag of 2 per jaar bedragen. Gezondheid is een zeer groot goed en ik ben gelukkig gezegend met een goed functionerende weerstand.
Ook met schaatsen gebruiken we trouwens weerstand. Je afzet is onmogelijk als je geen grip op het ijs, lees weerstand, hebt!
Vandaag had ik weer een nieuwe mogelijkheid om positief met weerstand om te gaan. Ik had afgesproken met Hans Boers om te gaan hardlopen. Er stond een flinke zuidwesten wind, dus op de fiets moest ik op de Velostrada behoorlijk wat luchtweerstand overwinnen. Samen deden Hans en ik dat hardlopend nog eens dunnetjes over op het stuk van station Voorschoten naar de Horstlaan.

Onderweg hebben we het dan over van alles en nog wat. In dit geval over de weersvoorspellingen van de Enkhuizer Almanak. Voor deze winter ziet dat er niet zo geslaagd uit.

Het zullen korte periodes zijn, waarin het gaat vriezen. Als er natuurijs is, moet je het meteen pakken, anders is het voorbij voor je op natuurijs hebt gereden. Dit is geheel in lijn met mijn winterverwachting.
Wat dat aangaat ziet de voorspelling voor de tweede helft van december 2013 er wat stabieler uit. Als u op de plaatjes klikt, wordt de tekst leesbaar.

Via de Kniplaan liepen we naar de Vogelplas, waar we 4 jaar geleden op 30 december een prachtige schaatsdag hadden.
Nu waren er alleen golven te bekennen op dit ondiepe meertje, dat in het midden meer dan 2 meter diep is!
Met de wind in de rug werden we langs de oostzijde van de Vlietlanden een soort vooruit geduwd. Halverwege zagen we een kaal en troosteloos landschap: zeer veel grote bomen waren hier gekapt. Wie heeft hier opdracht voor gegeven?

Langs de landijsbaan van Voorschoten, de laatste jaren vaak de eerste plek, waar wij op natuurijs terecht konden, liepen we tegen de wind in terug naar station Voorschoten. Zo konden we weer wat luchtweerstand overwinnen. Want ook dat moet je regelmatig trainen!