Door de hoeven?

Als je partner geveld is door de griep, loop je zelf ook een verhoogd risico. Ik voelde mijn spieren al een paar dagen en vanmorgen aan het ontbijt was het al niet anders. Desondanks stapte ik om half 9 op de fiets naar de Leidse IJshal, waar we met een twintigtal trainers schaatslessen zouden geven aan ruim 160 kinderen.
Het rood-geel-groene jack was voor mij: het paste mooi bij mijn gele schaatsen. Met rendierhoorns op mijn Fryslân-muts dong ik weer mee naar de titel "best geklede Nederlandse man".

Voor het zo ver was mocht ik eerst voor rendier spelen. Een paar jaar geleden was dat een groot succes, dus we gingen nu op herhaling. Dit bijzondere rendier, dat aanvankelijk bang was om tijdens de schaatsles door de hoeven te gaan, trok de slee met de Kerstman niet, maar duwde deze.

Terwijl John Lennon's "Happy Christmas" uit de geluidsboxen schalde, gleed de slee eerst een rondje op de buitenbaan, gevolgd door een rondje op de binnenbaan.
Met Walter Derks gaf ik aan zo'n 12 kinderen schaatsles rond het thema "Kerstmis", waarbij van alles voorbij kwam, van het hakken van de kerstboom tot het kerstdiner met de kalkoen en een bolle buik van het eten. Ook het Kerstverhaal zelf kwam ter sprake. Je kunt prima engeltjes uitbeelden, de os en de ezel (steppen!), de herders, de kudde schapen en de herdershond. Met als slot "Witte zwanen, zwarte zwanen" met de originele tekst: "Wie gaat er mee naar Engelland varen"!
Een uur schaatsles is dan zo voorbij. En dan komt het meest bijzondere: naarmate de les vorderde, kreeg ik steeds minder last van mijn spieren. Dit rendier ging dus niet door zijn hoeven.
Samen met Maup Honcoop, net als ik geboren en getogen Venneper, reed ik de slee met de Kerstman daarop, twee rondjes over de buitenbaan, dit keer met de klok mee, dus tegen de stroom in. Echt een kolfje naar mijn hand. Pardon, mijn hoef....