Dit jaar was het "De moeder de vrouw".
Nu is dementie een loodzwaar onderwerp voor een lezing. Tal van morele dilemma's komen er in samen. Toch werd het geen loodzware avond. Dat kwam door de respectvolle wijze, waarop men met elkaar over deze dilemma's van mening verschilde, maar de ander toch in zijn waarde liet. Daar kan men in de hedendaagse politiek nog wel wat van leren.
Hugo Borst las aangrijpende passage's uit "Ach, moedertje" voor, maar hij had daarbij ook een kwinkslag op zijn tijd. Als presentator van "Langs de lijn" weet hij met humor al dat serieuze praten over sport in het algemeen en voetbal in het bijzonder te relativeren.
Af en toe lag je dubbel van het lachen. Zoals het persbericht na het overlijden van zijn moeder: "Moeder Hugo Borst overleden."
"Bof jij even", zei hij tegen zijn broer: "Jouw moeder leeft nog!"
Nu is er een behoorlijke erfelijke component, die de kans op dementie aardig kan vergroten. Daar het bij Borst "in de familie" zit, liet hij zich daar op onderzoeken. Deze rasechte Rotterdammer hierover: "De eerste tekenen waren er. Ik kan bijna nooit op de naam van Ajax-spelers komen."
Dementie is een verzameling van allerhande hersenziekten met als gemeenschappelijke overeenkomst, dat er gaten in de hersenen vallen. Bij sommigen gaat dat snel, bij anderen langzaam.
Als schrijnend voorbeeld van jong dementerenden raadde hij de aangrijpende film "Still Alice" aan.
Erik Scherder, die diverse boeken over hersenen op zijn naam heeft staan, schreef er ook een over de invloed van muziek op onze hersenpan. Het blijkt, dat het "muzikale" deel van de hersenen nauwelijks wordt aangetast door dementie.
De songtekst van "Music" van John Miles is in dit verband niet ver bezijden de waarheid: "Music was my first love, and it will be my last".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten