Werratal-Radweg

We konden "uitslapen" vandaag, daar we pas om 9 uur bij de fietsenmaker in Bad Salzungen terecht konden. Toch werden we om half 7 wakker. Naast de camping begonnen de graafmachines of grind of zand omhoog te brengen, waardoor een nieuw meer zou ontstaan.
De tent was nagenoeg droog. Daar de Nederlander met de camper, waar we gisterenavond mee gepraat hadden, gezegd had, dat het vandaag zou gaan regenen, besloten we de weergoden niet te verzoeken en stonden op en ruimden de tent op. Daarna ontbeten we op de camping "Am Badesee".

Om 8 uur zaten we op de fiets en reden over de Werratal-Radweg naar Bad Salzungen. Op weg er naar toe voelden we de eerste spetters. De bui zette gelukkig niet door.
Op de Marktplatz vonden we om half 9 de fietsenmaker. We hadden een half uur om bij de bakker Kaffee, Heisser Chocolat, 2 heerlijke puddingkoeken en een zesgranenbrood te kopen.
Om 9 uur stonden we op de stoep bij de fietsenmaker. De versnellingskabel was niet gebroken, maar er zat wel een knik in. De kabel werd vervangen en we kregen de mededeling, dat de ketting zijn beste tijd gehad had.

Na betaling van € 15,- vertrokken we om half 10 voor het vervolg van de Werratal-Radweg.

Bij Tiefenort kozen we per ongeluk voor de zwaarste variant. Zodoende beklommen we in het bos tijdens een klein buitje de Krayenberg. Dit werd beloond met enkele vergezichten.

Na een vrij steile afdaling over een onverhard pad kwamen we  uit in Kieselbach, vanwaar we verder daalden naar de Werra.

In Merkers begon het klimmen weer.

Aan de bovenrand van het dorp reden we naar Dorndorf.

Bij de Edeka deden we inkopen voor onderweg en dronken we de bekende dranken en namen 2 lekkere koeken, waarna we onder een grauw wolkendek naar Vacha reden.

We hadden een rondje gefietst door dit Oost-Duitse grensplaatsje uit de tijd van de DDR.

Aan de DDR-kant getuigden daar 2 uitkijktorens nog van.

Vacha is trouwens een leuk stadje.

Het heeft een kleurrijke binnenstad. Dat associeer je niet met de DDR.

Bij de poorten van Phillippsthal  begon het te regenen.

In dit oude stadje schuilden we onder een afdak op het binnenhof van een school.

Na een half uur lunchpauze reden we verder.

Langs de enorme witte kalibergen, die we bij Harnrode, Lengers en Heringen passeerden, liep alles op rolletjes. In Heringen ontbraken de bordjes Werratal-Radweg. Bij het uitrijden van Heringen was dat nog steeds het geval.

Op de bonnefooi probeerden we een weg door de velden naar de rivier, maar deze weg liep dood. Terug en de weg vervolgen. Bij Widdershausen was de weg versperd en in Widdershausen zelf en in Dankmarshausen ontbraken de borden van de omleiding.
We waren niet de enigen, die daar last van hadden. Een paar Duitse vrouwen en een man zaten eveneens te tobben over de route. Met achter de fietsen een fietskar met een kind erin is dat nog veel vervelender. Daarna reden we door een gebied met veel bomenlanen, maar bij Gerstungen stuitten we op een nieuwe Umleitung.

Al dat oponthoud kostte ons aardig wat tijd. De mooie route van vandaag vergoedde veel. De zon was inmiddels doorgebroken. Het was aardig zweten geblazen, want vanaf Sallmannshausen moest er af en toe behoorlijk geklommen worden.

We passeerden de ruïne van Brandenburg en na Neuenhof sloegen we bij Hörschel af richting Eisenach. Het begon met een steile klim en dito afdaling over een veredeld mountainbikepad, waarna we over asfalt naar deze Lutherstad toe fietsten door het dal van de Hörse.

In Eisenach reden we meteen naar het Tourist Information. Daar informeerden we naar de camping. Deze bleek 10 tot 15 kilometer buiten Eisenach te liggen. Geen optie in dit berggebied.

De jeugdherberg zat al vol, dus we zochten naar een kamer voor 2 personen. Deze vonden we bij "Am Hellgrevenhof" aan Katharinastrasse 9A. Bij aankomst hing er een telefoonnummer aan de deur. Bellen lukte in eerste instantie niet.

Bij Gasthof "Am Storchenturm" hielp iemand van het personeel ons. We moesten  terug naar "Am Hellgrevenhof" en opnieuw bellen. Toen lukte het. De deur werd op afstand geopend en de sleutel zat al in de deur van onze kamer: "Sankt Annen".

Inmiddels was het 6 uur geweest. Na 91 kilometer fietsen waren we te laat voor de groentewinkel. We moesten dus uit eten. Dat deden we bij de aardige buren van "Am Storchenturm".
Ada had een salade met gepofte aardappel en forel, ik goulash met Thüringer Klössen en rode kool.
Onder de 80 jaar oude appelboom smaakte het prima. Als toetje was er overheerlijke Apfelstrudel met vanillesaus en -ijs.

Het was de zoveelste heerlijke zomeravond van deze vakantie. Onder het eten belde Ard nog. Het lukte deze vakantie jammer genoeg niet om bij Vera en hem op familiebezoek te gaan.
Om 9 uur waren we terug bij St. Annen, waar Ada las en ik het dagboek bijwerkte.