Strasse der Fachwerkromantik

We sliepen redelijk vlot op de frisse avond, maar werden om half 2 gewekt. Onze Duitse buren kwamen terug van het feest in Forchheim. De heren in hun Lederhosen, de dames in Dirndl. 

Dat ze na het feest nog even kletsten was tot daar aan toe, maar dat de auto 5 of 6 keer geopend werd was al een stuk minder. Kortom, ze hielden ons ruim een uur wakker.

Toen we om 6 uur wakker werden, was de tent op deze bewolkte morgen kurkdroog. Wij eruit en de tent netjes opgeruimd. 

Wij zagen, dat onze Duitse buren de overdekte picknicktafel voor zichzelf geclaimd hadden. Dat begon gisteren al toen we de tent aan het opzetten waren. Hun auto werd pal achter onze binnentent geparkeerd. Nu verplaats je een koepeltent vrij makkelijk, dus wij deden niet moeilijk. Zij hadden gereserveerd, dus het was HUN parkeerplek.

Nadat zij naar het feest waren vertrokken, hadden zij 2 klapstoelen op de tafel gelegd. Bij het eten hadden we die verplaatst en achteraan op de achtkantige bank gezet. Nu lagen er 2 klapstoelen op de tafel. Het gedrag van Duitsers op het strand: het is HUN kuil!

We ontbeten, waar we gisterenavond gezeten hadden. Om half 8 verlieten we "Caravan Club Forchheim".

We zaten meteen weer op de route. Vanaf Buckenhofen  reden we langs het Main-Donau-Kanal naar het noorden. Het was niet het mooiste, dat we deze vakantie gezien hadden.

Wat dat aangaat gooit Bamberg, onze eerste stop van vandaag, veel hogere ogen. Wat een mooie stad is dat!

Vorig jaar waren we er al geweest. Op zoek naar een bakker kwamen we op Inselstadt uit. Daar dronken we Milchkaffee und heisser Kakao met 2 lekkere koeken, terwijl we de route voor de komende dagen doornamen.

We maakten met de fiets in de hand nog een rondje langs de mooiste hoekjes van Bamberg om deze op de gevoelige plaat vast te leggen.

Via Hallstadt verlieten we Bamberg. Door Kemmern en Breitengüssbach passeerden we de Main op weg naar Rattelsdorf. Op weg daar naar toe hadden we wat regen, maar deze bui zette niet door.

Wij deden dat ook, want op de van Jos Drabbels geleende kaart zagen we een alternatieve route op de alternatieve route uit "Fietsen naar Praag" van Wouter Bazen en Wim Kooij.

Vanuit Rattelsdorf kon je de Strasse der Fachwerkromantik volgen.

Zodoende kwamen we in prachtige plaatsjes als Höfen, Freudeneck en Helfenroth. Vat een mooie vakwerkhuizen heb je hier!

Op een gegeven moment boog de fietsroute af en reden we een poosje door de akkers en weilanden langs de beek. Zo kwamen we bij een mooie speeltuin bij Poppendorf, waar we op een bank onze lunch nuttigden. Door een beek te volgen, gingen we langzaam maar zeker de hoogte in.
Bij Untermerzberg dronken we bij een pizzeria koffie en koude melk, waarna we doorklommen via Mennelsdorf, Setzeldorf en Heiligersdorf.

Daarna daalden we af naar Sesslach, een goed bewaard ommuurd stadje.

Hier vandaan was het 21 kilometer doorfietsen naar Bad Rodach. We zouden een keer vroeg aankomen op de camping.

Maar dan ken je de Duitsers nog niet. Die hebben daarvoor de Umleitung bedacht. Sinds we een keer
door een volledig afgesloten brug 5 kilometer terug moesten fietsen, zijn we bij een Umleitung behoorlijk volgzaam.

Bij Gemünde was het raak. In plaats van in Ummerstadt kwamen we in Autenhausen terecht. Daar vandaan wees de fietsroute ons naar Lindenau via een ietwat onlogische route. We moesten zodoende een heuvelrug beklimmen om in het prachtige Lindenau uit te komen.

Dat gold ook voor Heldburg met zijn prachtige kasteel hoog op de rotsen. Hier werden we verwezen naar Holzhausen. In regenjassen, want in Lindenau ging het zo hard regenen, dat het onvermijdelijk was de jas aan te trekken.
Na Holzhausen was het flink klimmen naar de top van de 404 meter hoge Georgenberg. Hier lag camping "Am Waldbad". We moesten ons melden bij de badmeester.

De camping kostte € 15,-. We kregen een prachtige plek met mooi uitzicht bij het toiletgebouw. Het weer was ronduit wisselvallig. Telkens kleine buitjes.

We douchten ons om beurten. Ada kookte de rijst met kerrie en gemengde groente en als toetje hadden we yoghurt met muesli. Ik deed de vaat.

Terwijl Ada bij de tent bleef lezen, ging ik in een rustig hoekje bij een wastafel het dagboek bijschrijven. Droog, goed licht en een kruk om op te zitten. Dat was wel zo prettig na 91 kilometer fietsen in heuvelachtig gebied.