"Dat was een springer!"

Vanmiddag had ik een afspraak bij tandarts Blanksma. Na de overvloedige regenval van vanmorgen reed ik zowaar nog even in het zonnetje naar Leiden-Noord.

Na de verdovingsprik werd met elastieken een soort rubber schort aangebracht om de belendende tanden en kiezen, voordat het boren een aanvang nam.

Alles ging goed tot het moment, dat de vulling net gelegd was. Toen kreeg ik een kort vreemd gevoel in de hoek, waar tandarts Blanksma bezig was.

"Dat was een springer!", zei zij direct met het oog van een kenner.

Ik stond daar niet zozeer met een mond vol tanden, maar lag meer met een mond vol tandartsenapparatuur. De vraag, wat een springer was, kon ik toen pas stellen.

Nee, het was geen vulling, die spontaan uit mijn gebit sprong. Het was gelukkig iets onschuldiger.

Heb bleek een elastiekje te zijn, dat het rubber schort op zijn plek moest houden, dat spontaan weggeschoten was.

Dus als ik een keer uit de band spring....