Van Eisstockschiessen naar Eire

Het was heerlijk weer, toen ik gisterenmiddag naar de Vondellaan fietste. Vermoedelijk was dit een van de redenen, waardoor minder mensen op het Eisstockschiessen in de Leidse IJshal afkwamen, dan waarop gerekend was. Nu heeft ieder nadeel zijn voordeel. Waar ik in eerste instantie was ingedeeld als Eisstockmeister om aan nieuwkomers het spel uit te leggen en als scheidsrechter te fungeren, daar mocht ik nu spelen.

 
Na een tijdje ingegooid te hebben kwam ons team van Bert Hoogeveen, Jan van Zwieten en ondergetekende flitsend uit de startblokken, waarna het toch nog spannend werd. In de zesde en laatste speelronde konden we uiteindelijk de kleine voorsprong vasthouden: 18-12.

We moesten in de finale spelen tegen een team onder leiding van Willem van Vliet. Alles lukte ons. Ik opende telkenmale het spel, Bert Hoogeveen kwam daarna bijna altijd vlak bij de Daube, terwijl Jan diverse keren beter gelegen Eisstocken van de tegenpartij wist weg te ketsen.

Zo ging onze tegenpartij met 26-0 duidelijk kopje onder. Met een Leffe blond in de hand werd het in groene hesjes team gehuldigd als winnaar van dit kleine Eisstockschiessentoernooi.
Met mijn vrouw fietste ik daarna door naar Leiden Centraal, vanwaar we doorreisden naar Bas en Nel, die net terug kwamen van een vakantie in het Groene eiland. Van Eisstockschiessen naar Eire.

Met Joep erbij hadden we een gezellige avond met Irish stew, scones en diverse biertjes, waarbij Guinness niet mocht ontbreken. Aan deze brouwerij danken wij sinds jaar en dag het Guinness Record Book.

In 1983 heb ik met Ada 1300 kilometer in Ierland gefietst, 6 jaar eerder was in met Bas, Nel en Joep met een Golf Passat in Eire geweest.

De vele prachtige foto's en de Ierse muziek, maar vooral de vrienden voor het leven zorgden voor een heerlijke herfstavond.