Vouwfiets

De aankomst bij de Leidse IJshal was vanmorgen al verrassend te noemen. Het begon al bij de ingang. De man achter de kassa had dinsdagavond ook deelgenomen aan het Eisstockschiessen en zei, dat hij spierpijn in zijn benen had.

Nu kreeg ik gisteren bij het fietsen op de Nachtegaallaan in Katwijk een lichte krampscheut in een kuit. Nota bene in de afdaling!

Ik had de link nog niet gelegd met het Eisstockschiessen, maar toen ik mijn kluunschaatsen aantrok, schoot er weer een lichte krampscheut door mijn linkerkuit. Dat bedoelen ze dus met kuitschieten....

Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Ik moest dus op mijn tellen passen en vandaag niet tot het uiterste gaan.

Voordat ik het ijs kon betreden, kwam Wierd Wagenmakers naar mij toe. Hij had een prachtig boek voor me: "Rhynlands fraaiste gezichten" van Abraham Rademaker.

Het boek bevat 100 litho's met hoe het er rond 1732 in onze prachtige Sleutelstad en de wijde omtrek uitgezien heeft. De Herenpoort en de Koepoort getuigen hiervan.

Bij de piramide van 125 rondjes kwam Aad Berg na een paar series op de proppen met de 21e eeuwse vorm van lithografie: digitale fotografie.

Hij deed dat op het moment, dat Jan Versteegen en Wim van Huis het ijs betraden. Ik vroeg aan laatstgenoemde, of hij het erg vond, dat hij de eerste series gemist had. Anders zouden we gewoon van voren af aan beginnen.

Inmiddels had Mart Moraal ook zijn mobieltje tevoorschijn gehaald, zodat de grote groep "Krasse knarren" diverse keren op de foto werd gezet.

Ik heb in de kleine 20 jaar, die ik bij de "Krasse knarren" meeschaats, nog nooit zo'n hoge opkomst meegemaakt in de openingsweek als dit jaar. Als dit de voorteken is van een koude winter, dan zitten we in de winter van 2019-2020 gebeiteld. Dan krijgt Piet Paulusma toch nog gelijk met zijn voorspelling van een koude winter met wellicht een Elfstedentocht.

De training verliep net als dinsdagmorgen. Het peloton had wisselende aantallen en dat gold ook voor de "uitrijders", die toch ook lekker doorreden.

Met een grotere groep als eergisteren gingen we na de training van 25 kilometer naar boven. In de kantine van de IJshal kwamen de verhalen los met de nodige kwinkslagen.

Als rasmuzikanten zetten Wim van Huis en Jan Versteegen de toon. Zij gaan vaak naar Spanje op vakantie, wat ik ook aan kan bevelen. Daarbij komen zij vaak bij dezelfde camping.

Wim vertelde daar smeuïg over met als slotzin: "Op die camping komen heel wat zotten."

De gitarist en de basgitarist van "The Shoes" lieten zien, dat ze goed op elkaar zijn ingespeeld. Jans antwoord was er een van perfecte schoonheid: "Vandaar dat jij er zo vaak komt!"

Maar je hebt altijd baas boven baas. Een van de schaatsers vertelde, dat hij een keer per jaar naar hetzelfde casino in Spanje ging. Daarbij liet hij een foto zien van zijn auto, die voor het casino geparkeerd stond.

Gekscherend zei ik: "En toen moest je zeker met de fiets naar huis?"

Tot mijn stomme verbazing kreeg ik als antwoord: "Ja, met mijn vouwfiets."

Ik lag voorover gevouwen van het lachen over de tafel....