Pilon op het ijs

Oktober is tot nu toe een kletsnatte maand. In de eerste 2 weken is in De Bilt al net zoveel gevallen als normaal in de hele maand. En dan te bedenken, dat meetpunt Voorschoten nog veel meer regen te verstouwen kreeg....

Op een paar spetters na was het droog, toen ik om half 9 onder een grauw wolkendek naar de Vondellaan fietste om met de "Krasse knarren" in de Leidse IJshal te gaan schaatsen.
De neerslag van de afgelopen dagen deed zich ook gelden op het ijs. Het zag er aangeslagen uit, maar het gleed verder goed. Zoals gebruikelijk.
Wat niet gebruikelijk was, was dat er in een van de bochten een pilon op het ijs stond. De druppels, die vanaf een van de spanten telkens op dezelfde plek omlaag kwamen zetten, hadden een klein gaatje in het ijs gemaakt. We moesten die bocht dus wat voorzichtiger nemen.

Net als vorige week was het weer druk vanmorgen. IJsmeester Jan van Rijn telde op een gegeven moment 32 schaatsers op de buitenbaan. Geen gek aantal op een gewone doordeweekse dinsdagmorgen. Onder hen was Jan Pieter Tensen, die zijn debuut maakte bij de "Krasse  knarren".

Het grote verschil met de openingsochtend van ons schaatsseizoen was, dat de snelheidsmeter het weer deed. We spraken af, dat degene, die op kop reed, 25 tot 26 kilometer per uur zou rijden. Zowaar dat deze snelheidslimiet door de meeste schaatsers in acht werd genomen.

Het leek wel, of ik hen wat discipline had bijgebracht!

Zelf had ik wel het goede voorbeeld gegeven door de 25 rondjes met telkens een gemiddelde van 25 tot 26 kilometer af te leggen. Het was een vlakke 5 kilometer.

Maar om nu te zeggen, dat ik plotsklaps over natuurlijk overwicht beschik, lijkt me ook een tikkeltje overdreven....