Overkomen

De meteorologische lente is al 10 dagen bezig, maar het weer is nog steeds herfstachtig te noemen.

Het was nou niet bepaald lekker fietsweer. Toch was het vanmorgen vrij rustig bij de "Krasse knarren" in de Leidse IJshal. We reden met een peloton van 12 man en een handvol losse schaatsers op de buitenbaan.

Het stormachtige weer bracht bij een handvol "Krasse knarren" gingen in deze Boekenweek helemaal op in de belangrijke Duitse literaire stroming "Sturm und Drang".
Ze stormden af en toe over de buitenbaan met ruim 30 kilometer per uur. Zodoende reden er regelmatig 2 kleine pelotons rond. Door de breuk in het peloton nam ik flink wat kopwerk voor mijn rekening van de langzame groep. Meestal ging dat in 24 tot 25 kilometer per uur. We werden dus af en toe gedubbeld.

Dit gebeurde zeer zeker bij de 5 kilometer, die ik op kop reed. Ik ben een beetje verkouden en met het oog op de Bert Grotenhuis Bokaal over 10 dagen wilde ik zeker niet diep gaan.

Het parool is wat dat aangaat hetzelfde voor zowel de gezondheid als met het schaatsen: je moet op de been blijven!
Dat deed ik dan ook maar. Op een voor mezelf nog bijzondere wijze nog wel. Na de piramide van 125 rondjes reed ik met Henk Distelvelt en Hans den Outer nog even rustig uit op techniek.
In de kantine complimenteerde Henk me: "Bert, je gaat steeds beter schaatsen. Bij het uitrijden kwam je zelfs op de buitenkant van je schaats en had je een goede valbeweging."

Na 40 jaar trainen in de Leidse IJshal begint het overkomen zowaar te komen....