Trainen in tijden van corona

Een van de klassiekers van de Colombiaanse Nobelprijswinnaar Gabriel Garcia Marquez is "Liefde in tijden van cholera".

Deze titel is in deze dagen te parafraseren in "Trainen in tijden van corona". Het ene na het andere sportevenement is afgelast. Diverse wielerklassiekers gaan niet door en het Europees kampioenschap voetbal is van juni dit jaar verplaatst naar 2021.

Ook diverse marathons ondergingen dit lot. Vooralsnog geldt dat nog niet voor de marathon van Leiden, die nog steeds gepland staat op 10 mei. Maar dat geldt niet voor mijn voorbereidingswedstrijden. Deze zijn al grotendeels geschrapt. Mijn marathonschema ligt vrijwel volledig in duigen. Het volledige slot van het Zorg en Zekerheid Circuit is geschrapt, net als "Hollen door de Bollen".

Vooralsnog prijkt alleen de Henk Hakker Memorial nog steeds op zaterdag 11 april op de agenda. Maar dat lijkt me een hachelijke datum om op te speculeren, nu Nederland in ieder geval tot 7 april op slot blijft.

Vergeleken met landen als Italië, Spanje en Frankrijk hebben wij het nog goed. Wij hebben geen huisarrest. Maar we worden wel verzocht thuis te werken. Dat doe ik dan ook braaf.

Maar op deze dag met prachtig weer na zowaar een keer vorst aan de grond, wilde ik toch ook van de lentezon genieten. Na 2 uur achter de computer gewerkt te hebben, wilde ik toch even een frisse neus halen. Ik trok mijn sportkleding en mijn nieuwe Mizuno's aan en ging 10 kilometer hardlopen.
Ik liep naar de Leidse IJshal toe, waar ijsmeester Jan van Rijn, Piet Schip en Aad van Tol bezig waren om het smeltende ijs naar buiten te brengen, waar de kleine ijsberg verder kan smelten.

Godfried Bomans had een prachtige omschrijving voor de situatie, waarin we beland zijn: "Genieten in een gekkenhuis".  Het was dan ook heerlijk weer om te lopen. Ik kwam dan ook diverse andere hardlopers tegen, die ik steevast begroette: "En, ook aan het thuiswerken?"
Na over de Joop van der Reijdenbrug bij Valkenburg de Rijn overgestoken te hebben, liep ik terug richting Stevenshof. Daar fietste Edwin Minnee met een van zijn kinderen langs: "Hoef jij niet te werken?"
Dat deed ik, nadat ik me gedoucht had en bij de buren een pakketje ophaalde, dat daar bezorgd was. Er zat een standaardbrief in mijn bus met de aanhef: "Wij troffen u niet thuis".
Dat heeft deze thuiswerker weer....

Er was een pakketje met paaseieren bezorgd als dank voor de schaatslessen, die ik aan een van de IJVL-kinderen had gegeven: "We willen je graag heel erg bedanken voor alle schaatslessen aan onze dochter. Het is ongelooflijk hoe ze in het begin over het ijs ging en nu."
Wat de moeder schreef, klopte helemaal. Kijk, daar doe je het als trainer allemaal voor! Maar het echte applaus is vandaag de dag natuurlijk voor anderen.

Na weer een paar uur gewerkt te hebben, fietste ik via de Horstlaan naar de volkstuin, waar ik een stapel takken verplaatste. Ja, mijn vrouw heeft altijd takkenwerk voor me. Maar dat kon me niet deren. Ik had nog weer kunnen genieten van de buitenlucht.
Na 's avonds nog een uurtje gewerkt te hebben, had ik toch weer de uren van een normale dinsdag gemaakt en had ik tussendoor toch nog kunnen trainen in deze tijden van corona.