Omlaag

Het is vandaag 30 jaar geleden, dat ik voor de tweede keer voor mijn rijbewijs zakte. Op zich niet iets om zoveel jaar later op terug te komen, ware het niet, dat er een wijze les in zit, die voor iedere sporter van pas kan komen. 
De eerste keer dat ik afreed, was ik er eigenlijk nog niet klaar voor. Ik had al snel 2 ingrepen te pakken. Op dat moment kon me niets meer gebeuren. Ik ging heel ontspannen rijden. Na afloop zei de examinator: "Jammer van die ingrepen, want je reed verder heel goed!"

Dit compliment nam ik tijdens de rijlessen in de zomer van 1990 mee. Het ging steeds beter en zelfs mijn strenge rijinstructeur had er vertrouwen in, dat ik het zou halen. Ikzelf ook.
Tijdens de droogtraining een week voordat ik af zou rijden was een van de oefeningen op "De Bult", dat je buikspieroefeningen deed met je hoofd naar beneden.

Het was inderdaad een stuk zwaarder, maar ik werd er ook draaierig van.

"Dat trekt wel bij", dacht ik, doch dat bleek een misvatting. De draaierigheid bleef en dat tastte het zelfvertrouwen dusdanig aan, dat ik zeer gespannen aan het rijexamen begon.
Te gespannen. Ik deed mijn best om alles zo goed mogelijk te doen en zakte daardoor door foutloos maar te onzeker rijden.
En hier hebben we de crux van het pieken op het juiste moment, of het nu om examens gaat of om wedstrijden. Je hebt een bepaalde stress nodig om tot een prestatie te kunnen komen. Als je te ontspannen begint, dan wordt het niets, maar hetzelfde geldt voor teveel stress. De kunst is om de juiste balans te vinden.

Vanmorgen had ik geen stress over wat ik wilde gaan doen. Mijn vrouw was naar de volkstuin, ik zou wat boodschappen gaan doen bij "De Helianth". Op weg er naar toe reed ik even langs de Leidse IJshal.

Ik had een paar vragen aan ijsmeester Jan van Rijn, die al met een groep vrijwilligers bezig was om de hal in orde te maken, voordat hij de koelmachines aan zou zetten.

Mijn plan was om na de boodschappen gedaan te hebben een blokje te gaan hardlopen. Pijn in mijn kuiten, een soort voorfase van kramp, maakte mij duidelijk, dat dit niet zo'n geslaagd idee was. Door de combinatie van plaspillen en tropisch weer, waardoor je veel meer zweet. Ik had dus gewoon een magnesiumtekort.

Na de magnesiumcitraat ingenomen te hebben, maakte ik een ander plan. Ik bracht de lege bierflesjes naar Gall & Gall in "De Stevensbloem". Daar ik er toch was, kocht ik maar meteen een paar biertjes, die ik niet kende. 

In het winkelcentrum kwam ik Hans Solleveld tegen, met wie ik in de Leidse IJshal diverse jaren schaatsles heb gegeven. Uiteraard praatte ik met hem bij.

Ik pakte mijn fiets en reed naar de volkstuin toe. Althans, dat was de intentie. Op weg erheen kruiste Rob Pijpers mijn pad. Hem had ik ook al een tijd niet gezien, dus ook voor hem trok ik tijd uit om bij te kletsen. En toen was de tijd tekort om nog naar de volkstuin te gaan.

Het zand in de zandloper was inmiddels omlaag gelopen....

Als Ploegleider ging ik trouwens niet bepaald hard omlaag. Vandaag scoorde ik met 130 punten weer bovengemiddeld. Daardoor steeg ik met 1175 punten verder naar de 1368e plaats. De keuze voor een klimmersploeg is toch niet verkeerd uitgepakt.