De tijdloop naar de avondklok

Vandaag stond er niet één, maar stonden er maar liefst twee afspraken in de agenda om te gaan hardlopen. De eerste was een tijdloop van 1 kilometer om het Stevenspark in de Stevenshof, de tweede was een rondje door "De Horsten", die ik al eerder had afgesproken met Hans Boers.

Voor het zo ver was, moest ik vanmorgen eerst nog boodschappen doen. Samen met mijn vrouw fietste ik naar de Herenstraat, waar zij rechtstreeks doorreed naar "De Helianth", terwijl ik vis haalde bij Vishandel Vitaminen Zee. Ik kwam daar binnen met de constatering: "Vorige week was er veel meer toeloop hier."

Om er na een paar seconden aan toe te voegen: "Hadden jullie gerookte paling in de aanbieding?"
Ach ja, ik weet hoe je vrienden moet maken....

Na de boodschappen thuisgebracht te hebben, fietste ik met een bezem in mijn hand terug naar station "De Vink", waar heel veel glasscherven op het fietspad lagen. Ik veegde alles netjes op een hoop en met een stoffer en blik haalde ik alle scherven van een paar bierflesjes van het fietspad af. Ik rij daar elke dag wel een paar keer overheen en ik zit niet te wachten op lekke banden. Net zo min als mijn medefietsers.
Thuis dronk ik een kop thee, at een banaan en een sneetje noten-rozijnenbrood om vervolgens weer op de fiets te stappen en me naar de start van de Stevenstijdloop te begeven, die net als vorig jaar keurig was georganiseerd door Walter Boon.

De tijd over de 1 kilometer en 50 meter was 4.47, waarmee ik 8 seconden sneller was dan vorig jaar mei. Ik trok een warme jas aan, want met een graad of 5 was het niet bepaald warm te noemen.

Zo zag ik, hoe de andere deelnemers het er vanaf brachten.

De uitslag was helder. De rode lantaarn was met afstand voor mij.

Winnaar Arthur Pinkse liep de afstand 1 minuut 15 sneller dan mij.

De strijd bij de vrouwen was buitengewoon spannend. Eeke Landman was maar 2 seconden sneller dan Michelle Velthuizen. Door beide dames werd ik op bijna een minuut gezet op deze lange sprint.

Thuis lunchte ik, waarna ik doorfietste naar station Voorschoten, waar ik met Hans Boers had afgesproken. Bij het station kwam ik Jaap Kroes en zijn vrouw tegen, die aan het wandelen waren. Met hen praatte ik tot Hans arriveerde, waarna ik met hem over de Velostrada naar de Horstlaan liep. Via de artiesteningang betraden we landgoed "De Horsten", dat in elk jaargetijde mooi is.

Je moet er alleen oog voor hebben.

Het was behoorlijk druk met wandelaars, die veelal netjes in duo's op afstand van elkaar liepen. Zodoende konden we er op veilige afstand tussendoor slalommen. Na 8 kilometer hardlopen in de natuur waren we weer terug bij station Voorschoten.
Op weg naar huis sprong de totaalstand van de  kilometerteller op 69.000 in nog geen 7 jaar. Volgens mij is dat geen gek gemiddelde.
Thuisgekomen douchte ik me, zodat ik vandaag opgefrist aan de eerste avondklok van mijn leven ga beginnen. Uiteraard hou ik me netjes aan de regels. Ik heb namelijk vernomen, dat de politie op gaat treden.

De chocolaatjes staan al klaar.

En zo wordt de protestgeneratie als 65-plusser alsnog onderworpen aan het klokje van gehoorzaamheid.

En laat dat nou niet bepaald de sterkste eigenschap van de gemiddelde Hollander zijn....