Gisteren kwam het nieuwe klimaatrapport van het IPCC uit. De conclusie was duidelijk. De snelheid, waarmee het klimaat verandert kwam niet eerder voor in minstens 2000 jaar.
Door het smelten van gletsjers en ijsbergen krijgen we onvermijdelijk te maken met een zeespiegelstijging.
Nobelprijswinnaar van de literatuur Gabriel Garcia Marquez schreef de roman "Kroniek van een aangekondigde dood".
Hetgeen met het milieu gebeurt, is niet iets wat we niet al wisten. De Club van Rome waarschuwde ons in 1972 al in hun rapport "De grenzen aan de groei" voor wat je roofbouw op de aarde zou kunnen noemen.
Overtraining leidt tot uitputting. Roofbouw van de aarde doet dat evenzeer! Deze klimaatcrisis is daar het zoveelste maar gevaarlijkste voorbeeld van.
Het verraderlijke is, dat het sluipenderwijs gebeurt. Als schaatsers op natuurijs merken we dit al vanaf eind jaren '80. De periodes met natuurijs werden minder en korter. Op 25 januari 2022 is het 25 jaar geleden, dat de laatste officiële Elfstedentocht is verreden.
Normaliter is een zilveren jubileum aanleiding tot een vrolijk feest. Nu tot diepe treurnis voor de schaatsers onder ons. Maar als dit het enige was, dan viel daar nog mee te leven.
De gevolgen van de temperatuurstijging voor ons land zullen heel groot kunnen worden. Hoe hoog zullen we de dijken moeten maken om droge voeten te houden?
Op dit moment is in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden een tentoonstelling over Doggerland. Zo'n 8000 jaar geleden werd die prehistorische wereld overspoeld door de stijgende zeespiegel.
In Bretagne is er de legende van het verzonken Ys.
Nog beroemder is de legende van het verzonken Atlantis.
Laten we dus niet doen, alsof het ons lage land niet kan gebeuren. Als er in Europa één land is, dat zich met volle kracht in zou moeten zetten tegen de klimaatverandering, dan zijn wij dat wel!
We willen toch allemaal, dat onze kindskinderen op dit hele kleine stukje aarde kunnen blijven leven en dan liefst met échte winters?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten