Ruta del Alba

Om 10 voor 8 werden we wakker na een droomrijke nacht. Ik werd wakker met de volzin: Een schrijver tracht een woordenpracht te bemachtigen!"

Denk daar maar eens over na.
Om 8 uur stonden we naast ons bed en niet veel later deden we de eerste was in de wasmachine. Ik deed de vaat en Ada hielp Siebe met het vastzetten van de verhoging van het t.v.-kastje. Zo kunnen we de bergetappes van de Vuelta nog beter zien..

Na het ontbijt gingen de andere 3 boodschappen doen, terwijl ik de was ophing. Ik las "Drive" van Mark Tuitert uit. Dit boek over de stoïcijnse filosofie geeft een heel andere kijk op mentale training: maak je alleen druk om zaken, die je zelf kunt beïnvloeden!

Natuurlijk heb ik een weerwoord hierop!

Nadat Siebe, Ana en Ada terug waren, maakten we ons klaar voor de wandeling. Dat deed de hagedis in de plantenbak ook!

Met de auto reden we door het prachtige Asturias naar de Rio Nalon tot we bij Soto de Agua aankwamen. Een behulpzame Spanjaard zei, dat verder rijden geen zin had. Hij ging net weg, zodat wij de vrijkomende parkeerplaats konden bezetten.
Door het leuke dorp Soto de Agua wandelden we over de Ruta del Alba steeds verder omhoog. Na de mist bij de zonsopgang scheen de zon nu en het was flink warm.

Gelukkig liepen we deels in de schaduw van de hoge bergwanden, die aan weerszijden van het pad en de kronkelende beek oprezen. 



Op een gegeven moment raakte het bewolkt en werd het zelfs wat frisjes.

Daar letten we niet op. We hadden meer aandacht voor de overweldigende natuur, waarbij we van Siebe uitleg kregen over de verschillende gesteenten en welke planten op welke gesteenten konden groeien.
Ook gaf de geoloog uitleg over de plooien in de diverse gesteenten en waarom het ene deel van het dal breder was dan het andere.




Bij een kraan konden we bronwater tappen, dat uit de bergwand kwam.


Ook passeerden we diverse watervallen en stroomversnellingen. We waren  dan ook veel tijd kwijt aan het maken van foto's.




Bij Fuente de la Vega hield het brede egale pad op en moesten we regelmatig over rotsblokken en losse stenen lopen langs een steeds diepere kloof.
Zo kwamen we bij de grootste waterval.


Er omheen waren nog wat kleinere.

We klommen nog een stukje verder tot we bij Cruz de los Rios kwamen, waar een geelgeverfde schuilhut bij de samenkomst of beter gezegd het uiteengaan van wat kleine rivieren.

Na hier enige tijd doorgebracht te hebben, daalden we weer af.

Op het eerste stuk moesten we goed uitkijken. Dalen is riskanter dan klimmen. Een misstap is zo gemaakt.
Na 2 kilometer dalen kwamen we weer op het brede pad.
Vanaf hier ging het dalen sneller.
We liepen weer over de houten brug en kwamen op de plek, waar we op de heenweg geluncht hadden.
Vanaf hier daalden we over een ander pad naar Soto de Agua.

Hier hadden we een mooi mirador.
Via een andere zijde kwamen we het gezellige Soto binnen.
Her en der genoten mensen op een terrasje.
Het was inmiddels half 8 en wij reden terug naar huis, waar ik de was afhaalde, Siebe een lamp in elkaar zette en Ana en Ada de heek, aardappels en snijbonen klaarmaakten. We hadden een fantastische wandeling gemaakt op de Ruta del Alba.