Chocoladeletter

Het was voorspeld, dus we waren voorbereid op een kletsnatte dag vandaag. In regenkleding fietste ik vanmorgen naar de Vondellaan, waar het bij aankomst bij de Leidse IJshal niet druk.

Bij het betreden van de overdekte kunstijsbaan kreeg ik als vrijwilliger een chocoladeletter van Sint-Nicolaas. Als goed katholiek had ik daar meteen een christelijke gedachte bij. Deze zou ik na afloop delen in de kantine met de "Krasse knarren". In plaats van het delen van brood en wijn zou ik mijn chocoladeletter delen.

Snieklaas kon trots op mij zijn.
Met een peloton van 15 man hadden we alle ruimte, zodat we het schema omgooiden. We zouden beginnen met 15 rondjes, daarna 14 en zo steeds eentje minder tot we bij 1 rondje aangekomen waren.
Wierd Wagenmakers reed de eerste 3 kilometer op kop, Henk Distelvelt 2800 meter, waarna ik de 13 en 12 rondjes samenvoegde tot de gebruikelijke 5 kilometer. Deze liep wat minder, dan ik wilde. Veel rondjes van 22 kilometer per uur. Vorige week ging het stukken beter.

De muziek van "An der schöne blaue Donau", die ten behoeve van de kunstschaatsers op de binnenbaan werd gedraaid, werkte ook niet mee om lekker in je slag te komen. 
Maar goed, we hoeven niet meer altijd toptijden te rijden. We hoeven ons niet meer te bewijzen. Gezellig samen sporten is veel belangrijker voor ons. 
Wierd had dat goed begrepen. Tijdens zijn 5 rondjes in de serie en in de toegift reed op zijn verzoek Maaike mee aan de staart van het kleine peloton. Dit bracht de gemiddelde leeftijd van de "Krasse knarren" een paar jaar naar beneden.

Terwijl het buiten nog steeds regende, deelden we in de kantine van de IJshal de chocoladeletter.

Thuisgekomen was de bloeddruk 111 om 63. Een teken, dat ik ontspannen had getraind. 
Na de douche en de lunch gaf ik me op voor de Marathon van Leiden op 14 mei 2023.