Aftellen

Het eerste schaatsseizoen in IJshal De Vliet zit er voor langebaanschaatsers bijna op. En voor de "Krasse knarren" is het inmiddels al voorbij. Vanmorgen was het voor een twaalftal van hen naar het lied van de Zweedse rockgroep "Europe": "The Final Countdown".

Geheel in stijl had deze coördinator van de "Krasse knarren" een schema uitgedacht, dat het dichtst in de buurt van de gebruikelijke 100 rondjes zou komen. Beginnend bij 14 rondjes met na een rondje rust telkens een rondje minder zouden we uitkomen op 105 rondjes van 250 meter. Reken maar na....
Daar niet iedereen zich senang voelt bij het 13 rondjes op kop rijden, nam ik deze taak op me. Om alles weer in evenwicht te brengen met elkaar, waar je bij het schaatsen continu mee bezig bent, nam ik na het volgens veel mensen ongeluksnummer 13 ook de 7 rondjes voor mijn rekening.

In mijn achterhoofd had ik de lijfspreuk van de uitbater van de kantine van IJshal De Vliet: "Ik heb liever geluk dan gelijk!"
IJzersterk!
Een ijzeren wet is eveneens, dat naarmate de afstanden korter worden, de snelheid hoger wordt. Op een gegeven moment reed ik een rondje 33,5 in het kielzog van Wim Klerk. Ik voelde me zo trots als een pauw. Een rondje later werd ik weer met beide benen op de grond gezet. Ik zag voor onze groep een lage 34-er verschijnen en pal daarna 22 seconden. Even later werd dat raadsel opgelost, toen Jeroen Straathof me inhaalde. De eerste wereldkampioen op de 1500 meter gaf een cursus voor schaatstrainers en liet zien, dat hij nog topfit is.

Dat waren de "Krasse knarren" op gepaste afstand ook. Na de "Laatste ronde!" togen wij naar de kantine, waar we aan de grote tafel de traditionele afsluiting hadden, waarbij de ijsmeesters vloeiend bedankt werden voor hun zorg voor de ijsvloer.

Maar niet alleen zij: ook Aad Kleijweg, Mart Moraal en Johan van der Weij, voor wie het schaatsseizoen al in de zomer begon met hun vele uren helpen bij de klussen om IJshal De Vliet gebruiksklaar te maken. Daarbij was het wit verven van de vloeren een belangrijke klus.

Dankzij hen werd de gloednieuwe ijsbaan een witte parel.

Voor de Friese schaatsers onder ons was er een toepasselijke nieuwe Grutte Pier.

Na de gezellige afsluiting volgde een vergadering, waarbij Gon Schiereck en ik met 3 bestuursleden het vakantieschaatsen evalueerden en wat er komend seizoen beter kan. 

Aansluitend hadden we een kort overleg over "Glibbers op glissen", dat een jaar later verschijnt dan oorspronkelijk gepland.
Om kwart voor 2 fietste ik naar de volkstuin toe. Mijn vrouw had gevraagd of ik wilde helpen bij het laden van een kar met takken van een boom. Bij aankomst bleek, dat de klus al was geklaard. Ik fietste naar huis toe, waar ik mijn hardloopschoenen aantrok en een blokje en en om de Stevenshof te lopen van een kleine 5 kilometer. Over 6 weken wacht de marathon van Leiden.

Het aftellen daar naar toe is al begonnen....