Fiesta de El Bollo

Na een prima nacht begon de dag om een uur of 8 met verandering van een warme in een koude douche. De knoppen voor warm en koud bleken precies andersom te zitten. Ik was wel meteen klaarwakker....

Om 10 uur ontbeten. Ik legde alles klaar voor een dagje Aviles., waarna ik nog even tijd had om in "Camino" te lezen.

Rond het middaguur vertrokken we naar Aviles via een toeristische route. Over landelijke weggetjes langs weilanden vol bloemen, langs beken en met kleine klimmetjes kwamen we in het centrum uit, waar we in het zonnetje naar het park wandelden, waar we vorig jaar ook hadden gezeten.

In het park was het heel druk. Overal zaten mensen te picknicken, te kuieren of gewoon gezellig  bij elkaar. In Spanje is Tweede Paasdag geen vrije dag, maar hier lag het anders. Fiesta de El Bollo heet het feest, dat hier gevierd werd. Het leek wel het Vondelpark met Koninginnedag.

We zochten een bank in het park op en aten daar wat fruit en een empanada, terwijl we keken naar een jochie van nog geen 2, die telkens wegliep. Waar hebben we dat eerder gezien?

We liepen het park uit en kwamen in het feestgedruis.

Het overtrof al onze verwachtingen. In vrijwel alle straten in het centrum waren tafels en stoelen neergezet. En niet zomaar een paar, maar over de volle lengte van de straat. In totaal waren er 15.000 stoelen neergezet, die allemaal waren verhuurd.

De sfeer was echt die van Koninginnedag met de vrijmarkt.

De Spaanse gastvrijheid leerden we ook opnieuw kennen.Op een pleintje, waar we luisterden naar een doedelzakband, hier gaiteros geheten, kregen we van Asturianen twee glazen sidra en diverse lekkere hapjes.

Zo kuierden we door het gezellige Aviles. Af en toe luisterden we naar een groepje muzikanten of wat zangers.

Er werd gedanst. Je keek je ogen uit naar vele honderden mensen in Asturiaanse klederdracht.

Ada en ik vielen wat dat aangaat uit de toon met onze afritsbroeken en rugzakken.
Ana ving diverse keren "Buen camino" op.
Men dacht, dat wij pelgrims waren....

Het leven is natuurlijk één grote pelgrimstocht, maar dat bedoelden de Spanjaarden natuurlijk niet.

We namen bij een ijssalon een ijsje. De twee bolletjes met caramel- en notenijs waren overheerlijk.

Om 5 uur werden de tafels en stoelen straat voor straat opgeruimd, want een uur later begon de grote optocht.

Het was een beetje een kruising tussen de 3 Oktober-optocht en die van carnaval.

Na een groepje gaitero's kwamen er de gebruikelijke paardenkoetsen.

Maar ook karren, die werden voortgetrokken door twee joekels van stieren, gevolgd door een twintigtal praalwagens.

Tussen elke praalwagen speelde een muziekgroep.

Meestal waren dit doedelzakbands, een enkele keer een kleine fanfare en soms een volksdansgroep, die zichzelf begeleidde met castagnettes.

Op de praalwagens zaten kinderen in klederdracht, die zeer veel snoepjes uitdeelden. Ze worden gesponsord door de gemeente Aviles of door de lokale tandartsen.

Met mijn zonnehoedje bietste ik een tweetal lollies, die ik aan een jochie op een volgende praalwagen gaf. Verbouwereerd zei hij: "Gracias!"

Dat zei ik ook, toen ik een rol serpentine kreeg. Altijd bruikbaar als je vrouw bijna jarig is.

Na een uur was de optocht afgelopen en wandelden wij terug naar Las Vegas.

Na een schitterende dag was het bewolkt geworden en voelden we enkele spetters.

Om kwart over 8 waren we weer thuis na een dag, waarop iedereen met volle teugen had genoten van Fiesta de El Bollo.