Het was wat je noemt een straffe wind vandaag. We hadden een paar maanden geleden van Sheila een uitnodiging gekregen voor een gezellige middag in Strandpaviljoen 11 in Zandvoort.
Daar we om 1 uur verwacht werden, pasten we het programma er op aan. Dit hield in, dat Ada thuis nog wat klussen deed en ik het brood voor haar ouders en voor onszelf bij "De Helianth" haalde. Vandaar bracht ik het brood allereerst naar mijn schoonouders.
Volgens de weersverwachtingen zou het vandaag buiig zijn. Om half 10 werd die voorspelling al bewaarheid, want op het moment, dat ik naar huis wilde fietsen begon het te regenen. En niet zo'n klein beetje ook.
Thuis dronken we nog even wat, alvorens we om half 11 op de fiets naar Zandvoort zaten. Via Valkenburg en Katwijk aan den Rijn reden we naar de Uitwateringssluizen, waar we de Noordzeeroute oppikten. 
Met de harde zuidwestenwind pal in de rug schoten we lekker op. Via Noordwijk reden we door de duinen noordwaarts. 
Ter hoogte van de Noordwijkse golfbaan vroeg Ada: "Zullen we een banaan eten?"
Dat leek me een goed plan. Ik reed naar de dichtstbijzijnde bank en wachtte, tot mijn vrouw de bananen uit haar fietstas zou halen.
Zij deed hetzelfde: "De bananen zitten toch in jouw fietstas?"
Door een misverstand was de tas met het fruit en het rozijnenbrood thuis blijven staan. Bij deze is meteen een wijdverbreid gerucht de wereld uitgeholpen: ons huwelijk is niet perfect. Zoals uit het bovenstaande misverstand blijkt: net niet perfect.
Dat ging in toenemende mate op voor het weer. Na de bui toen wij uit Leiden vertrokken, reden we aan de kust in het zonnetje. We zagen dat er wel meer bewolking binnendrijven, maar we hadden het idee, dat deze wel zou overdrijven, toen we op het terras van "Broodthuis" bij Langevelderslag aan de cappuccino en de warme chocolademelk zaten. 
Nou, overdrijven deden die wolkenvelden! De regen kwam met bakken uit de hemel. Wij zaten net op tijd binnen. Daar de bui een half uur aanhield, konden we op het fietspad naar Zandvoort begrijpen, hoe Zandvoort aan die naam gekomen is. Een voort of voorde is een doorwaadbare plaats in de rivier. Welnu, op het fietspad fietsten we op een drietal plaatsen met beide voeten in de lucht door een soort beken. Na het blubberige zand op het schelpenpad op weg naar Langevelderslag, waardoor het fietsen meer op mountainbiken leek, konden we spreken van een niet alledaagse fietstocht.
Zo kwamen we op 22 augustus aan bij Paviljoen 11, waar we met 11 personen aan tafel zaten. Op gepaste afstand van elkaar uiteraard. Een kleine 3 uur hadden we om Sheila met haar 65e verjaardag te feliciteren, even gezellig bij te praten met elkaar, op elkaars gezondheid te proosten en te genieten van het eten. De zalm was in ieder geval goed.
Het was wel droog en de temperatuur was aangenaam te noemen.
De hittegolf is voorbij, maar deze heeft wel een piek nagelaten, die je slechts heel sporadisch ziet.
Tot Langevelderslag hadden we hetzelfde fietspad, alleen de terugreis ging aanmerkelijk trager dan de heenweg. En het was met het zonnetje aanmerkelijk drukker dan net na de fikse regenbui.
Vanaf Langevelderslag reden we over stille weggetjes via Noordwijkerhout, Noordwijk en Rijnsburg op huis aan. Door de knooppunten te volgen hadden we een paar wegen, die we niet kenden.
Om half 7 waren we weer thuis na een prachtige tocht. Ik had 86 kilometer gefietst, mijn vrouw 65. Heel toepasselijk, als je een etentje hebt ter gelegenheid van een 65e verjaardag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten