Afgeschreven

Op 1 oktober is mijn laatste werkdag. Als 65+-er zit na ruim 41 jaar werkzaam te zijn geweest in de Openbare Bibliotheek mijn taak erop.

Op 1 september 1979 begon ik mijn vervangende dienstplicht in de Openbare Bibliotheek van Leiden, waar ik tot 1 februari 1985 zou werken. Op die dag werd ik filiaalhoofd in Katwijk aan den Rijn. In de ruim 35 jaar, die ik in Katwijk werkzaam ben geweest, werd mijn eerste boek uitgegeven. In 1994 zat in het Kerstpakket "Benevelde bergen".

De vlotte pen, waarover ik beschik, gebruikte ik vooral voor verhalen in "IJskout", het clubblad van IJssport Vereniging Leiden. In 2008 lagen deze artikelen aan de basis van dit weblog.
Arthur van Winsen, mijn trainingsmaat en mijn toenmalige tandarts, gaf me het zetje, dat ik nodig had om in november 2011 "Molen- en Merentocht" bij Mijn Bestseller te publiceren.
Doordat Andrea Landman 2 maanden na de Elfstedentocht van 11 februari 2012 haar 50e verjaardag vierde, volgde het tweede schaatsboek van mijn hand binnen een halfjaar: "De Elfsteden toch gereden".

Uiteraard schonk ik als goed bibliothecaris van beide boeken een exemplaar aan mijn eigen bibliotheek. 

Net zo min als ik bij het schaatsen een topper ben, ben ik dat als schrijver. Ik schrijf geen literatuur, maar lichteratuur. Gewoon vlot leesbare verhalen met een kwinkslag hier en daar. Als schaatser is dat trouwens een stuk moeilijker. Met een kwinkslag doe je technisch iets niet helemaal goed.
Mijn boeken waren geen bestseller. En in de bibliotheek liepen mijn boeken ook niet super. Alleen in winters met natuurijs gingen de schaatsboeken wel vlot over de uitleenbalie.
Ik was er tevreden mee. Af en toe keek ik eens in de catalogus, hoe het met mijn boeken ging. Als schrijver zijn je boeken toch je geesteskind.

In juli sloot onze bibliotheek de catalogus aan op het netwerk van Probiblio. Hierdoor zouden schaatsers uit de rest van Noord- en Zuid-Holland "Molen- en Merentocht" en "De Elfsteden toch gereden", die verder in geen andere bibliotheek in het netwerk beschikbaar zijn,  op eenvoudige kunnen lenen.
Groot was mijn verbazing maandag, toen ik mijn boeken niet in de catalogus terug kon vinden. Na enig speurwerk kwam ik er achter, dat ze afgelopen woensdag, 3 weken voor ik met pensioen ga, door een collega van me zijn afgeschreven.

Dat de schaatsboeken een keer zouden worden afgeschreven, had ik wel verwacht. De onlangs overleden schrijfster Corrie Hafkamp zei het 25 jaar geleden al tijdens een lezing voor kinderen in de bibliotheek in Katwijk aan den Rijn: "Als je een boek over 20 jaar wilt herlezen, dan moet je het kopen. Op een gegeven moment vind je ze niet meer in de bibliotheek."Maar dat een collega in het zicht van de haven iedere fatsoensnorm met voeten treedt door mijn boeken rücksichtslos af te schrijven met de omschrijving "verouderd", dat absoluut niet.

Met een fikse kater ga ik 35 jaar trouwe dienst aan mijn laatste 2 weken in de bibliotheek beginnen. Ik voel me letterlijk en figuurlijk afgeschreven!