Esmeeloop

Het had zo'n mooie dag kunnen zijn. IJVL-er Tijmen Snel, van wie ik de eerste trainer was in de Leidse IJshal, werd in "Thialf" in Heerenveen Europees kampioen Teamsprint samen met Merijn Scheperkamp en Hoogmadenaar Kai Verbij, die het schaatsen eveneens geleerd heeft op de voormalige Ton Menken IJsbaan aan de Vondellaan.


Maar deze dag, die zo mooi begon met een prachtig ochtendrood, had een zwarte rand.

Vandaag was de uitvaart van de vermoorde 14-jarige Esmee Kortekaas.

Na het ontbijt fietste ik naar het revalidatiecentrum, waar ik een zus opzocht, die daar aan het herstellen is van een operatie. Daarna reed ik door naar "De Helianth", waar ik het brood ophaalde voor mijn schoonouders en onszelf.
Via de Oostvlietweg bracht ik het brood naar Ada's ouders. Hier kwam ik "Krasse knar" Henk Distelvelt tegen, met wie ik uiteraard een praatje maakte. Henk was op zijn mountainbike langs de "Elza Hoeve" gekomen, waar de witte koets stond, waarin Esmee haar laatste rit zou maken.

Na het brood naar mijn schoonouders gebracht te hebben begon ik in de aangekondigde regen aan mijn geplande trainingsloop.

Ik liep naar begraafplaats "Rhijnhof", waar de rouwstoet aan zou komen. Daar deze er nog niet was en het niet slim was om daar in de vrij lage temperaturen stil te gaan staan, liep ik de stoet tegemoet.

Ik liep 2 kilometer naar de Churchilllaan, waar ik een als van de vele duizenden mensen een laatste eerbetoon bracht aan het vermoorde meisje, waarna ik dezelfde terugweg nam en zo ook bij de "Rhijnhof" hetzelfde deed.

De Leidenaren gaven haar een enorme bloemengroet.

Ook al kende ik Esmee niet, ik stond er toch met tranen in de ogen.

Voor ons gaat de zon morgen weer op. Esmee zal dit nooit meer zien....

Esmee, rust in vrede.