Schaatsslijpersloop

Vanmorgen deed ik zoals gebruikelijk op woensdagmorgen boodschappen op de Boerenmarkt en bij "De Helianth". Met volle fietstassen fietste ik door naar de Voorschoterweg, waar Zwembad en IJshal "De Vliet" komt te liggen. Na een week vakantie tussen Kerstmis en Oud en Nieuw waren er weer werkzaamheden te bespeuren op het bouwterrein.

Tot mijn stomme verbazing bleek één van mijn trainingsmaten mee te werken aan de bouw.

Sommige mensen kunnen geheimen goed bewaren.

Maar Annerieke, mij ontgaat niets....

Dat gold ook voor de regen. Die ontging mij ook niet.

Thuisgekomen borg ik de boodschappen weg en sleep mijn schaatsen. Van één keer schaatsen op De Uithof worden de schaatsen net zo bot als van twee weken op de Leidse IJshal. Dit komt, omdat het een buitenluchtbaan is en dan dwarrelen er zandkorreltjes en dergelijke op het ijs. Je hoort mij echter niet klagen. Ik ben allang blij, dat ik überhaupt kan schaatsen.

Bij het slijpen luisterde ik naar het gesproken boek "Leafde en leed út de Oerpolder" van Hylke Speerstra. Dit luisterboek heb ik te leen van "Krasse knar" Wierd Wagenmakers. Het valt me mee, hoeveel je Friese zinnen je redelijk tot goed kunt begrijpen. Het heeft naast raakvlakken met Nederlands ook veel weg van het oude Engels en soms van het Duits.

Speerstra heeft trouwens ook een paar schaatsboeken op zijn naam staan, die ik van harte kan aanbevelen.


Na de slijpbeurt wachtte ik de bui even af. Toen het droog was en het waterig zonnetje trok ik mijn hardloopschoenen aan en liep 5 kilometer hard in windkracht 5.

De temperatuur was weer eens te hoog.

Feitelijk is dat, ondanks het nieuwe normaal, al meer dan 4 maanden het geval.

De conclusie, dat de kans op een Elfstedentocht is gehalveerd, is voor schaatsers een open deur.