Zoals ieder jaar doe ik weer mee met open vizier. Ik publiceer vooraf welke renners ik heb aangetrokken binnen de grens van 100 punten. Met wisselend succes overigens, maar ik eindig wel steevast in de bovenste helft en en enkele keer in de subtop.
Net als vorig jaar doe ik als schaatsliefhebber en vaste gast in de Leidse IJshal draagt mijn team net als vorig jaar de naam 333m.nl.
De keuze van de renners begint altijd bij het parcours. Dit jaar is dat een bergachtig parcours met weinig tijdritkilometers. Logisch, want Frankrijk telt op dit moment een aantal goede klimmers, die geen goede tijdrit in de benen hebben.
Daarnaast zijn het Criterium Dauphiné en de Ronde van Zwitserland voor mij altijd een belangrijk selectiecriterium. Wie daar goed rijdt is goed in vorm. Daarnaast is ook de prijs van een renner een belangrijk criterium. Je mag immers maar voor 100 punten inkopen.
Ik heb diverse keren gehad, dat dure renners niet presteerden of snel uitvielen, zoals Tom Dumoulin in de Giro d'Italia. Dat hij en Fernando Gaviria al snel uitvielen hield in, dat ik al snel terug moest vallen op reserves van 1 punt. Dat leverde niet zo veel punten op. Wijs geworden ga ik dit jaar voor wat meer spreiding en kwalitatief betere invallers. Er bestaat geen korte weg naar succes.
In eerste instantie had ik Dylan Groenewegen als topsprinter, maar bij de Ronde van Zwitserland kwam Peter Sagan na een flets voorseizoen bovendrijven als winnaar van het puntenklassement. Daar hij al 6 keer de groene trui is hij eigenlijk altijd een vaste waarde en zijn 18 punten waard. Daarnaast heb ik ook Wout van Aert aangetrokken, winnaar van het groen in de Dauphiné met tevens een goede tijdrit in de benen. De 9 punten staan in verhouding, want met Groenewegen als topsprinter zal hij moeten knechten in de sprinttrein van Jumbo.
De derde puntenpakker is de 16 punten kostende wereldkampioen Alejandro Valverde. Hij won onlangs La Route d'Occitanie en werd zondag kampioen van Spanje. Deze rittenkaper is geen winnaar in massasprints, maar sprokkelt daar vaak wel punten mee. Zo won hij vorig jaar het puntenklassement in de Vuelta a España. Als aanvaller is hij een renner naar mijn hart.
De laatste sprinter is de Zuid-Afrikaan Reinardt Janse van Rensburg, die slechts 1 punt kostte. In Zwitserland reed hij 3 keer in de Top-10. Met deze 4 renners zit ik op 44 punten.
Doordat er veel bergen in de Ronde van Frankrijk zitten, mag het klimmersgilde natuurlijk niet ontbreken. Daarbij viel mijn keuze op de Fransman Julian Alaphilippe, winnaar van de bolletjestrui in 2018 en in de Dauphiné, de Colombiaan Egan Bernal, winnaar van Parijs-Nice en de Ronde van Zwitserland en de Spanjaard Jesus Herrada, winnaar van de Ronde van Luxemburg en de Mont Ventoux Challence.
Herrada is de eerste reserve. Hem breng ik in zodra de Vogezen aan bod komen. Met dit klimcontingent kom ik op 82 punten. Mijn basisploeg wordt gecompleteerd door de Belgische aanvallers Dylan Teuns en Tiesj Benoot. De eerste won een etappe en werd 6e in de Dauphiné, de tweede werd 4e in Zwitserland. Dit brengt het totaal op 94.
De overige 3 reserves zijn de Fransman Xandro Meurisse, de nummer 14 in het eindklassement van de Dauphiné, de Deense kampioen Michael Morkov, de Deense kampioen tijdrijden Kasper Asgreen, die in Californië 3e werd in het eindklassement en daar de groene trui won voor Sagan en tenslotte Amund Grøndahl Jansen, de kampioen van Noorwegen.
Dit zijn de mannen, die het voor deze Ploegleider moeten gaan doen. Ik ben benieuwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten