Vreemd Paasweekeinde

Het is een vreemd Paasweekeinde. Na gisteren op gepaste wijze afscheid te hebben genomen van een trainingsmaat, ben ik na thuiskomst naar de volkstuin gelopen. Zes dagen op rij had ik hardgelopen in aanloop naar de marathon van Leiden.

Vanmorgen was het best fris te noemen met vorst aan de grond.
Het Paasontbijt was toch ietwat anders dan in andere jaren.
Na thuis wat kleine huishoudelijke klusjes te hebben gedaan, fietsten we door de zeer drukke Bollenstreek naar de tuin van neef Eric, waar we konden genieten van de pracht en praal van de bollencollectie van mijn broer Kees.

Daar het een paar duizend verschillende soorten tulpen zijn, stonden er kleine houten naambordjes. Zo kon je het nog een beetje volgen. Sommige namen riepen associaties op.

Bij Joop moest ik meteen denken aan Joop Beenakker, de eerste dirigent van jongerenkoor "Oktopus".

Bij Vaya con Dios kwam mijn oude voetbalclub DIOS bij mij naar boven borrelen. DIOS speelt in een geel shirt en een blauwe broek. Gezien het aantal geel-blauwe vlaggen is mijn oude club ineens populair geworden.

Ook stuitte ik op de tulp "Oviedo". Deze is genoemd naar de hoofdstad van Asturias.

Een prachtige stad, die nog niet overlopen wordt door toeristen.

Tenslotte was er "Canasta". Dit kaartspel hebben we in onze jeugdjaren vaak gespeeld, zoals op onze vakantie op Terschelling.

Na deze weelderige bloemenpracht te hebben aanschouwd, fietsten we door de Bollenstreek naar onze volkstuin, waar de planten water nodig hadden.
Het was een vreemd Paasweekeinde. Enerzijds de confrontatie met de dood, anderzijds de uitbundige bloei der bloemen.

Maar nog vreemder waren de paaseieren, die wij op onze tuin aantroffen. Wij weten niet, wie deze hier voor ons heeft neergelegd, maar wij hebben wel onze vermoedens....