Wazig Wasungen

Het had bijna de hele nacht geregend. Niet keihard, maar het ging wel langdurig door. Om 6 uur moest ik naar de w.c. en zag ik de plassen her en der liggen.

Ik las verder in "Uit de sleur" tot Ada om half 7 wakker werd. We kleedden ons aan en begonnen de tent af te breken. Opruimen deden we niet, want de buitentent was kletsnat. We hingen deze te drogen onder het afdakje, waar de koetsen stonden, nadat we de rest zo snel mogelijk ingepakt hadden. In de binnentent had het trouwens gelekt, doordat de binnentent in de hoek waar Ada sliep de buitentent raakte.
We ontbeten in Landgasthaus "Probstei Zella", waarna we de buitentent oprolden en met een goed gevulde maag in regenpak om 9 uur vertrokken.

De Werra meanderde op dit stuk behoorlijk, maar het was erg mooi. Dat werd het weer ook. Het was bewolkt maar droog. We trokken onze regenkleding uit.
Niet veel later reden we over een nieuwe brug over de Werra. Zodoende kwamen we op een andere wijze Creuzberg binnen dan gedacht.

Alles was goed gegaan, ware het niet, dat we op eigen houtje het centrum van dit zoveelste leuke stadje ingingen. Zodoende dwaalden we wat rond zonder te weten, of we de goede route hadden. We reden terug naar het beginpunt. Daar kwamen we een echtpaar uit Oostvoorne tegen, dat we zowel in Warburg als in Hannoversch Münden op de camping waren tegengekomen. Later op de dag zouden we hen nog een paar keer tegenkomen.

Door een afwisselend landschap met af en toe een stuk klimmen en dalen trapten we van Hörchel en Wartha en daarvandaan via Lauchröden naar Gerstungen, waar we om half 12 naar 40 kilometer onze eerste stop namen.
In een oud café dronken we koffie en warme chocolademelk alvorens we verder fietsten langs de enorme kaliumbergen bij Dankmarshausen.

Over een onverhard pad kwamen we op een breder stuk met rood blubber. De fietsen, die vannacht schoongeregend waren, zagen er na 5 minuten niet meer uit.
Vermoedelijk als gevolg van de regen was de tik uit Ada's crank trouwens verdwenen.

Over houten vlonders reden we door een moerasgebied.

De binnenkomst bij Heringen was anders dan gedacht. We zaten verkeerd, maar navraag bij een dove man bracht uitkomst.

Voorbij Lengers namen we een rustpauze, waarbij we de buitentent uithingen.

Bij Vacha lieten we ons op de foto zetten bij de voormalige Duits-Duitse grens.

Nu heb ieder nadeel zijn voordeel. Door het IJzeren Gordijn kon de natuur aan beide zijden van deze ondoordringbare grens 50 jaar zijn eigen gang gaan. De natuur langs de Werra is dus ongerepter dan elders in Duitsland.

Over een onverhard pad langs de Werra trapten we naar Tiefenort, om Bad Salzungen heen en vandaar naar Barchfeld.
Het schoot lekker op, dachten we. Dusdanig dat we de camping bij Breitungen links lieten liggen. We gokten erop, dat we op de camping bij Wasungen terecht konden.
We reden door zowel Frauenbreitungen als Herrenbreitungen naar Schwallungen, waar we door een Umleitung de weg kwijt waren.

Via de zoveelste behulpzame Duitsers kwamen we op de Werratal-Radweg terug. In Wasungen  lachte het geluk ons toe: een bordje met camping leidde ons naar de Zeltplatz.
De camping was een stuk gras aan de Werra, waar het woord aggenebbisj volledig van toepassing op was. Zwerfafval en wat Jacobse en Van Es-types, die daar rondhingen gaven ons een unheimisch Gefühl.

Om als enige kampeerders hier onze tent op te zetten, was geen fijn plan. Maar wat nu?
Na een ijsje besloten we naar Meiningen te fietsen. Het was inmiddels 7 uur geweest. In Meiningen vonden we na 2 keer navragen na een wederom mooi landschap een kamer in Hotel "Fronveste", een voormalige gevangenis. En dat voor € 49,- per persoon.

Na de bagage in onze cel, pardon, kamer, gebracht te hebben, gingen we na 135 kilometer fietsen om half 9 naar het Italiaanse restaurant  "Da Vinci", waar we op het pleintje tagliatella met zalm en met Pfifferlinge aten met een kleine salade en met witte wijn en een Hefe Weizen.

Na betaling wandelden we naar het marktplein met zijn bijzondere kerk.

Daarna wandelden we terug naar "Fronveste", waar we kamer 47 opzochten.

Daar lazen we nog wat en werkte ik het dagboek bij na deze onverwachts enerverende dag.