Bayreuth

Om 6 uur werd ik wakker. Ik ging naar de w.c. Daarbij constateerde ik, dat de tent kletsnat was van de dauw. Nu was het nog fris, maar de onbewolkte hemel beloofde een bloedhete dag.

Ada sliep nog, dus ik ging stilletjes lezen in "Uit de sleur" van Ruth Rendell tot mijn vrouw ontwaakte.

Dat was om kwart voor 7. Zij ging voortvarend aan de slag en haalde de buitentent eraf en hing deze bij het toiletgebouw over een hek te drogen. Ik ontfermde me over de binnentent. In de schaduw van de grote bomen ontbeten we, nadat de  bakker om 8 uur de "Maincamping" kwam opgereden.

In een mum van tijd vormde zich een vrij lange rij. Het ontbijt begonnen we met de uitgespaarde aardbeien van gisteren, waarna de verse bolletjes en het  verse brood werden aangesproken.

Om kwart voor 9 reden we van de camping af. We zaten al snel op de Mainradweg.

Van Lichtenfels trapten we naar Michelau. Vlakke gedeeltes wisselden zich daarna af met klimwerk. De route was mooi en afwisselend.

In het bos bij Strössendorf was de eerste lange klim van de dag, waarna we in Altenkunstadt eindelijk een plek vonden, waar we wat konden. Ada nam koffie en ik jus d'orange bij McDonald.

We reden daarna door een open boerenland naar Wilmersreuth, waar we onder een paar grote linden een korte pauze namen, waarbij we naar het gezang van eksters mochten luisteren.

Ieder vogeltje zingt zoals hij gebekt is.

Langs de rand van Mainleus pedaleerden we naar de Main-Zusammenflüss, waar de Weisser en de Roter Main als Main verder gingen.

Op een bank in de schaduw namen we een eetpauze, waarbij we een viertal boterhammen aten voordat we in de hitte verder fietsten. Het zwaarste stuk van de dag kwam er nog aan.

Van Katschenreuth tot Melkendorf viel het wel mee, maar na Unterzettlits begon het klimmen pas echt. Bij Neudrossenfeld moesten we meteen na een bocht steil omhoog. Ada  schakelde verkeerd en haar ketting liep eraf.

Daarna was het eigenlijk steeds een stuk dalen en dan 2 keer zo lang klimmen tot we van Altenplos naar Bayreuth reden. Daar de jeugdherberg buiten de stad lag, gingen we naar het Tourist Information om te vragen, of daar nog kamers vrij waren.
"Es wird leider renoviert."
Op onze vraag, of er elders in de stad iets beschikbaar was, kregen we nul op het rekest. Vanwege de Bayreuther Festspiele was alles volgeboekt.

Met deze hitte hadden we geen puf meer om nog eens 20 kilometer in de heuvels te moeten fietsen. Maar een meisje van het VVV kwam aanlopen met een adres, waar mogelijk nog een kamer was. De vrouw, die ons hielp, belde naar "Zum Edlen Hirschen" en zowaar, we konden terecht. En omdat we op de fiets kwamen, betaalden we € 100,- in plaats van € 115,-.

We fietsten naar Richard Wagnerstrasse 75, waar we kamer 7 kregen. Bij het inschrijven lieten we het boek "Fietsen naar Praag" zien. De eigenaar van "Zum Edlen Hirsch" wilde het adres van de uitgever, opdat hij in de volgende editie zou worden vermeld.

We douchten ons, zodat we om kwart over 5 fris door het centrum van Bayreuth konden wandelen. Vanuit de Richard Wagnerstrasse liepen we de Maximilianstrasse in, waar we op een terras in de schaduw een Maisels Weizen en een Radler bestelden. Een Ierse folkzanger speelde een klein half uur bekende deunen zoals "Whiskey in the Jar".

We zaten zo lekker in de schaduw en in de wind, dat we besloten om hier maar te gaan eten.  Ik had een schotel met zuurvlees, Ada nam vegetarisch menu met een carpaccio van bladerdeeg en diverse paddenstoelen.

Daar alle tafels bezet waren, vroeg een Duits echtpaar of ze bij ons mochten zitten. We raakten met hen aan de praat. Zij kwam uit Wesel, hij uit Arnhem, maar hij woonde al 50 jaar in Duitsland. Hij had zodoende ook een Duits accent. We wisselden allerlei tips uit over fietsroutes.
Dit zijn de leuke onverwachte ontmoetingen, waardoor wij beseften, dat we vandaag veel geluk hadden met het vinden van een kamer. Dit paar uit Köln had een paar maanden geleden al de grootste moeite om een kamer te vinden in deze Beierse muziekstad.
Om half 8 betaalden we € 37,- voor de rekening en zwierven we door het centrum van Bayreuth met zijn talrijke leuke hoeken.

Zo zagen we 200 meter verder op het plein mensen dansen op een klassieke versie van "Stairway to heaven".

Richting Richard Wagnerstrasse kochten we bij een Italiaan schepijs. Kennelijk had hij zo'n goede naam, dat er een rij stond. Op de stenen trappen aan het water likten we het ijs weg.

Via een deel van de prachtige Hofgarten wandelden we terug naar "Zum Edlen Hirschen", waar we op Zimmer Sieben nog wat schreven en lazen. De 65 kilometer fietsen in de hitte hadden er behoorlijk ingehakt.