Altenau-Radweg

Om kwart over 6 werd ik wakker. Ada volgde mijn voorbeeld een minuut of 10 later. Daar het wederom een hete dag beloofde te worden, gingen we eruit en ruimden de tent leeg. Om half 8 zat alles op de fiets en ontbeten we op het lege terras van "Seeblick".

Voordat we camping "Waldsee" verlieten, moest ik nog even naar de w.c. Nu was dit een camping, waar je je eigen toiletpapier mee moest nemen.  Gisterenavond had ik in "Seeblick" al wat voorraad in mijn stuurtas gedaan. Dat wilde ik eruit halen, maar ik kon het niet vinden. Ik haalde alles uit mijn stuurtas met het idee, dat het naar onderen gezakt was. Ik zag niets, tot ik het op de grond achter de fiets zag liggen.

Het was er bij het openen van de klep uitgerold.

Om kwart over 8 reden we weg op weg naar Schloss "Neuhaus", waar we de route weer oppikten op weg naar het centrum van Paderborn. Op dit kleine stukje werden we al getrakteerd op een Umleitung. De eerste van deze dag.

We kwamen zo uit bij deze bijzondere watermolen. Middels het oeroude scheprad wordt elektriciteit gewonnen. Het kan dus wel!

Vanaf de Markt met zijn mooie Neptunus-fontein was het zoeken naar de juiste manier op Paderborn uit te komen.

Na een keer misrijden lukte het ons om via de Ahornallee op de Alme-Radweg te komen. De vreugde was echter van korte duur, want bij Wewer, het eerstvolgende plaatsje, was weer een omleiding, waardoor we weer dwaalden voor we de goede weg naar Kirchborchen hadden gevonden, waarna we op de weg naar Alfen zaten, waar we niet heen moesten. We kwamen Kirchborchen op een andere manier binnen dan gepland.
We zagen op het marktplein een kraam van Demeter, waar we een stevig brood kochten. We hadden de route weer gevonden, toen de ene na de andere brandweerwagen langs kwam met loeiende sirenes.

We staken de drukke weg over en begonnen aan de Altenau-Radweg langs de gelijknamige beek. We zagen en hoorden de brandweerwagens terugkeren van de drukke, doorgaande weg en niet veel later hoorden we ze achter ons op de smalle slingerweg.

We moesten 5 of 6 keer het gras in om een rode wagen langs te laten. Niet veel later zagen we rookwolken en na 2 bochten zagen we de brand aan de rand van het bos op de heuvel boven ons.

Met de droogte werd alles uit de kast gehaald om te voorkomen, dat het een bosbrand zou worden. We hoorden de kettingzagen, waarmee bomen gekapt werden om een brandgang te creëren.

Zelf zat ik met een andere brandende kwestie in mijn maag: waar is mijn heuptas? In Kirchborchen hadden we de afritsbroeken uitgedaan en ik wilde mijn portemonnee in de heuptas doen. Deze zat echter niet in mijn stuurtas, waar ik hem vanmorgen met 100% zekerheid in had gedaan. Kennelijk was deze gelijk met het toiletpapier uit de stuurtas gevallen. Daar we inmiddels 25 kilometer verder waren, kon ik de heuptas als verloren beschouwen.

Bij Kluskappelle was een Bauernhof-Café. Het zag er leuk uit, maar het was helaas nog niet open. De eigenaar verwees ons naar een bakkerij in Etteln. Daar namen we Milchkaffee en echte Milch, samen met een Erdbeerschnitte. Het smaakte prima.
Na 3 uur fietsen hadden we nog maar 33 kilometer afgelegd en het echte klimmen moest nog beginnen.

We reden via Henglarn over de Altenau-Radweg naar Husen, waar we een korte eetpauze namen voor het klimmen naar Blankenrode begon. We hadden nog ruim 5 kilometer voor de boeg.

Het eerste deel van de beklimming ervoeren we eindelijk de voordelen van een Umleitung. De eerste paar kilometer hadden we de brede weg voor onszelf.  Halverwege kwam het verkeer vanuit Holtheim de weg op en werd het redelijk druk.
De weg liep gelukkig grotendeels door het bos, zodat we aardig wat schaduw hadden. Van klimmen ga je genoeg zweten.
In Blankenrode aten we nog wat, waarna we de Altenau-Radweg verlieten en nog anderhalve kilometer doorklommen. Daarna was het kilometerslang afdalen naar Hardehausen. Een verademing.

Bij de Wisentgehege dronken we koffie en jus d'orange bij café "Der Hammerhof".
Na een korte steile klim daalden we verder af naar Scherfede, waar we in het Diemeldal via Rimbeck naar Asselerburg reden. Daar zou een alternatieve route naar Warburg zijn.

Nou, bij het zweefvliegveld kwamen we er achter, hoe alternatief. Het onverharde pad ging over in een grasveld, waarna de weg werd geblokkeerd door schrikdraad, waarachter een tiental koeien in de wei stonden. We staken het grasveld annex vliegveld dwars over en kwamen zo op een verhard fietspad langs de Diemel.

Via Germete trapten we naar Warburg toe, waar we na een korte steile klim bij camping "Eversburg" aankwamen, waar we 7 jaar geleden ook gekampeerd hadden. Er werd gevraagd, wat we wilden drinken, en of we de bestelling voor vanavond voor het avondeten konden plaatsen.

Eerst zeten we onze tent op, daarna douchten we ons om beurten na 80 kilometer fietsen door het heuvelland.

Na wat utteren zaten we om 7 uur op het terras, waar Ada witte wijn nam en ik het lokale Warburger Weisse, waarna de kalfsrollade en de vegetarische schnitzels werden opgediend met aardappels, wortel en doperwten. Als toetje was er ijs met slagroom. Inclusief kamperen kostte ons dit € 65,50.

Om half 9 begon het wat af te koelen. Het is en blijft een bijzondere zomer.